Nie wszędzie za darmo

Pan Zbigniew przyszedł do naszej redakcji bardzo zdenerwowany. W ręku trzymał wezwanie do zapłaty za postój.

- Zaparkowałem auto przy dworcu PKP - opowiada. - Gdy po kilku minutach wróciłem, za wycieraczką miałem włożony kwitek. A przecież mam uprawienia do tego, by parkować za darmo! Pod szybą znajdowała się karta parkingowa, dająca ulgę osobom niepełnosprawnym. Jestem inwalidą I grupy. Już nic z tego nie rozumiem. Po co więc potrzebna mi ta karta, skoro za postój muszę płacić?

Mieszkaniec był przekonany, że doszło do pomyłki. Z takim też nastawieniem pojechał do biura Strefy Płatnego Parkowania. Miał nadzieję, że opłata w wysokości 10 zł zostanie mu anulowana. Ale nie została.

- Pani w biurze powiedziała, że teren przy dworcu jest prywatny i że tam karta parkingowa dla niepełnosprawnych nie jest honorowana - denerwuje się starszy pan. - Dziwne to. Na terenie całej Polski mogę parkować za darmo, a przy stargardzkim dworcu to już nie?

Okazuje się, że winieta dla niepełnosprawnych uprawnia do darmowego postoju przy dworcu tylko wtedy, gdy auto stawiane jest na miejscach z wymalowaną kopertą. Poza nimi niepełnosprawni muszą za postój płacić. Tak jak pozostali.

- Osoby posiadające taką winietę mogą na terenie Stargardu parkować za darmo wszędzie - informuje Urszula Wąsata, pracownik SPP. - Również poza miejscami z kopertą. Stargard jest jedynym miastem w Polsce, który podjął uchwałę dającą taką ulgę niepełnosprawnym kierowcom. Ale teren przy dworcu nie należy do miasta. Jest prywatny. Jego właścicielem jest kolej. A jej dyrekcja wytyczyła 2 miejsca do darmowego parkowania dla inwalidów. Poza nimi muszą oni płacić tak jak inni kierowcy.

Podobna sytuacja ma miejsce za budynkiem Rondo przy ul. Wyszyńskiego. Tamtejszy parking jest prywatny. Należy do stargardzkiej firmy Marbud, która dla inwalidów wytypowała dwa miejsca. Mogą na nich parkować za darmo. Poza nimi już nie.