Miejska Dżungla: Bezpieczne poruszanie się po mieście [wideo]

- Już sam nasz wygląd i zachowanie może prowokować napastnika do działania, dlatego kiedy idziemy pieszo, nie sprawiajmy wrażenia osoby zalęknionej, nerwowo rozglądającej się dookoła. Krok powinien być zdecydowany, a postawa wyprostowana, pewna
- Przemieszczając się, zwłaszcza nocą, zawsze wybieramy lewy chodnik - w ten sposób widzimy pojazdy nadjeżdżające z naprzeciwka, numery rejestracyjne, zachowanie pasażerów. Zwiększa to szanse na reakcję w przypadku, gdyby samochód nagle wjechał na chodnik i miało dojść do próby porwania
- Jeżeli idziemy po drugiej stronie ulicy, wtedy nie widzimy pojazdów jadących za nami, jesteśmy łatwiejszym obiektem obserwacji oraz napadu lub porwania
- Gdy poruszamy się lewym chodnikiem, wybieramy prawą jego stronę, przy krawędzi jezdni. W ten sposób z większej odległości możemy dostrzec potencjalne niebezpieczeństwo czyhające w bramach, podwórzach czy klatkach schodowych
- Dlaczego poruszanie się przy fasadzie budynku jest niebezpieczne? Gdy nie widzimy tego, co dzieje się przed nami np. w bramie, ryzykujemy "wyłowieniem" z chodnika.
- W przypadku napaści i próby wciągnięcia do bramy, podwórza lub klatki schodowej rzucamy się na ziemię plecami do podłoża i nogami w kierunku napastnika - taka pozycja utrudnia przeniesienie. Stojącą osobę dużo łatwiej jest pochwycić i wciągnąć w zaułek
- Wzywając pomocy nie krzyczymy "ratunku", ale "pożar, pali się!". Ten okrzyk odnosi się do instynktownego poczucia zagrożenia i wywołuje reakcję społeczną. W trakcie dnia skuteczne jest także wołanie "złodziej"
- Jeśli świadkiem naszych tarapatów jest większa liczba ludzi, np. na przystanku tramwajowym, to prośbę o pomoc kierujemy do jednej konkretnej osoby
- Krzyczymy wtedy np. "pan w ciemnej kurtce, niech mi pan pomoże!" - dowiedziono, że bezosobowe wołanie o pomoc nie przynosi spodziewanego efektu