Jestem, rzeka. Wieża Bismarcka popłynie w czwartek do innego wymiaru

Zuzanna Legan, szczecinianka, poetka i twórczyni sztuk wizualnych. Artystka młodego pokolenia, do której dołączyli szczecińscy artyści z pokolenia troszkę starszego ale czuć, że wciąż młodego duchem. Krzysztof Baranowski, który w tej podróży będzie odpowiadał za warstwę muzyczną oraz aktorzy Teatru Polskiego w Szczecinie, Dorota Chrulska i Sławomir Kołakowski, których głosy w czytaniu performatywnym wierszy samej autorki przeniosą nas nad, a także w głąb rzeki. Odry. Bo o niej będzie to opowieść. A może nie o niej, ale jej?

- Chciałabym, w październikowy wieczór, podzielić się z odbiorcami obrazami i słowami, które łagodzą i nie krzyczą. Nie prawią, może nawet nie dają nadziei, ale pomagają przejść. Przez odchodzenie, przez chłody i morze zmartwień. Naiwnie daję im siłę, bo to trochę też o naiwności, delikatności i o sile słów właśnie, z których można przecież tworzyć światy. - zaprasza artystka.

A my zainteresowani wydarzeniem, zapytaliśmy artystkę skąd pomysł na taki projekt, nie mogąc nie powiązać tematu z ostatnimi wydarzeniami na Odrze.

Więc dlaczego rzeka, woda?

- Dostałam imię po piosence Cohena, gdzie pada Suzanne zabiera cię do swojego miejsca nad rzeką. To niejako naznaczyło mnie, chociaż dopiero niedawno zaczęłam ten temat odkrywać. Jako dziecko dużo pływałam i zawsze czułam silne połączenie z wodą. Na studiach zaczęłam śledzić aktywizm względem rzek. A on często łączy się z kobiecością, co mnie silnie zainspirowało. Studiuję interdyscyplinarny kierunek Artes Liberales na Uniwersytecie Warszawskim, czyli sztuki wyzwolone łączące w sobie wiedzę z zakresu nauk humanistycznych, społecznych i przyrodniczych, które bardzo uwrażliwiają na tematy pozaludzkie.

Skończyłaś też dziennikarstwo, a teraz studiujesz jeszcze jeden ciekawy kierunek, prawda?

- Tak. Jestem w szkole ekopoetyki w Instytucie Reportażu. To roczny kierunek, który zrzesza ludzi piszących pod kątem zmian narracji w świecie dotkniętym katastrofami. Uczymy sie jak opowiadać o świecie w nowy sposób i to na pewno będzie dla mnie nowa droga w tworzeniu i pisaniu.

A jak wyglądał proces twórczy przy Twoim aktualnym projekcie?

- Tworzę najczęściej w ruchu, na zewnątrz. Także fotografuję. I moje fotografie na czas wydarzenia okryją ściany wieży. A słowem się często bawię, przylepiam kolejne do tego, które wykiełkuje mi w głowie, tworzę zdania i powtarzam je jak mantry, a potem przedłużam te myśli i powstają historie. Ja też trochę, po prostu, myślę poetycko - z natury, od zawsze. A odpowiadając bardziej konkretnie: obserwowałam rzekę i przefiltrowywałam ją przez moje emocje. To była relacja dwustronna. Dlatego nie "jestem rzeką" tylko "jestem, rzeka".

Byłaś i jesteś blisko z rzeką, czy więc zatrucie Odry nie przekreśliło Twojego projektu? Nie zmieniło kierunku?

- Pomysł na projekt powstał przed sytuacją ze skażeniem Odry, większość tekstów także powstało przed. Szczerze mówiąc nie wpłynęło to bardzo czy bezpośrednio na jego przebieg. Śledząc zmiany klimatyczne i to, co dzieje się ze środowiskiem, skażenie wód, naruszanie czy niszczenie rzecznych ekosystemów, to sytuacja permanentna. Ale paradoksalnie dzięki tej tragedii, gdy wszystkie oczy i uszy skierowane był na Odrę, mówienie o rzece w sposób w jaki ja mówię może być dobrym sposobem na uwrażliwienie na ten temat. Oczywiście z punktu artystyczno-poetyckiego, a nie naukowo-eksperckiego, ale liczy sie efekt, prawda? Najważniejsze jest to, żebyśmy kształtowali swoją wyobraźnię. Może ten rodzaj przekazu do kogoś bardziej trafi.

Czy trafi do Was możecie się przekonać 13 października, o godzinie 18, w Wieży Gocławskiej/Bismarcka.

– Wieża Gocławska, a więc i otoczenie lasu i bliskość rzeki idealnie dopełniają tematykę projektu, dlatego ogromnie się cieszę, że mogę zaprezentować moją twórczości właśnie w tym miejscu – dodaje Zuzanna Legan.

Wydarzenie organizowane jest w ramach projektu stypendialnego Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego i objęte patronatem honorowym Teatru Polskiego w Szczecinie.