"Dziecko to taki sympatyczny początek człowieka" - Don Herold

Przeprowadziłam wywiad z moimi dziećmi. Zapytałam pięciolatkę i sześciolatka czy lubią być dziećmi. Odpowiedzi doprowadziły mnie do łez - oczywiście tych pozytywnych. Usłyszałam, że bycie małym jest super, bo między innymi można jeździć w wózku (moje dzieci od kiedy dowiedziały się że potrafią chodzić zapomniały o tym środku transportu...), zrobić ładne oczka i dostać coś o czym się marzy. Do tego często dostaje się buziaki i można bawić się klockami LEGO bez ukrywania.

Natomiast najgorsze w tym wieku, według nich, jest konieczność chodzenia spać po dobranocce i ten brak słodkości na każde danie w ciągu dnia. Do pracy chcą chodzić, ale tylko na chwilkę. A w przyszłości zostaną muzykiem, strażakiem, dziennikarzem, syrenką, akrobatą, magikiem, księżniczką i mogę tak jeszcze długo...

Ten błogi stan bycia kim tylko się wymarzy niech trwa jak najdłużej. Taka dziecięca beztroska to jedna z najpiękniejszych rzeczy jaka spotyka nas w życiu. Szkoda, że często mija wraz z dorosłością...

Warto zauważyć, że dziecko jest niesamowitym „rozweselaczem”. Ileż to osób od razu promienieje na widok maluszka i zamienia się w śmieszne potworki czy wydające dziwne dźwięki dorosłe osoby. A sam uśmiech u najmłodszych, według licznych badań, pojawia się już w pierwszych tygodniach życia. Jest to wtedy odruch mimowolny, automatyczny. Dziecko uśmiecha się wtedy bez powodu. Wystarczy przyjemny dźwięk czy twarz rodzica, kogoś znajomego. Niewiele wtedy mu trzeba. Kiedy śmieje się dziecko, śmieje się cały świat! - mawiał Janusz Korczak.

Międzynarodowy Dzień Dziecka został ustanowiony w 1954 przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ). Tym dniem organizacja chciała przyczynić się do upowszechniania ideałów i celów dotyczących praw dziecka zawartych w Karcie Narodów Zjednoczonych powstałej dziewięć lat wcześniej. Święto obchodzone jest od 1955 w różne dni roku w różnych krajach członkowskich. W Polsce oczywiście jest to 1 czerwca.

W naszym kraju po raz pierwszy zorganizowano Dzień Dziecka (tak jak w byłych państwach socjalistycznych) w 1950 w związku z akcją zbierania podpisów pod Apelem sztokholmskim. Od 1952 stało się świętem stałe wpisujących się w kalendarz. Inicjatorem jest organizacja zwana International Union for Protection of Childhood, której celem było zapewnienie bezpieczeństwa dzieciom z całego świata.

Przed II wojną światową z inicjatywy Polskiego Komitetu Opieki nad Dzieckiem od 1929 roku w dniu 22 września obchodzono Święto Dziecka. Wtedy w kościołach, po mszach miały możliwość wziąć udział w uroczystych akademiach, wycieczkach i zabawach. W ramach prezentu dostawały słodycze.

Dziś często organizowane są rozrywki sportowe, wycieczki, szkoły organizują różnego typu atrakcje.

Od 1994 tego dnia w Warszawie obraduje Sejm Dzieci i Młodzieży.

Organizacja Narodów Zjednoczonych organizuje święto 20 listopada jako Powszechny Dzień Dziecka. Data jest nie przypadkowa, bo to rocznica uchwalenia Deklaracji praw dziecka z roku 1959 oraz Konwencji o prawach dziecka z roku 1989.

W Hondurasie wszystkie dzieci świętują 10 września (Día del niño). We Francji 6 stycznia w Święto Rodziny, w Paragwaju wszelkie uroczystości mają miejsce w rocznicę bitwy o Acosta Nu w roku 1869, podczas której zginęło wiele dzieci -16 sierpnia. A w Turcji 23 kwietnia. Jest to Narodowy dzień suwerenności i dzień dzieci. W Japonii wszystkie maluchy mają radość 5 maja (Kodomo-no Hi).Dawniej był to tylko Dzień Chłopca, ale od roku 1948 zostało przekształcone w święto narodowe Dzień Dziecka. W dniu tym Japończycy wywieszają przed domami papierowe karpie zwane koi-nobori albo satsuki-nobori.

Wszyscy znamy te dziecięce twarze - nie zgadniecie, jak wyglądają teraz!