Spoiny w roli głównej

Zadaniem tych materiałów jest przede wszystkim uszczelnienie powierzchni oraz podniesienie walorów estetycznych.

O spoinowaniu należy pamiętać już na etapie przyklejania płytek do podłoża, dobierając odpowiednią szerokość spoin między płytkami. Szerokość ta zależy od lokalizacji powierzchni wykładanej płytkami, wielkości płytek, a także od metody ich produkcji.

W zależności od rozmiaru

W przypadku powierzchni wewnętrznych wykonywanych z płytek przyjmuje się: minimum 2 mm - przy długości boku płytek do 10 cm, 6 mm - przy płytkach 10 x 25 cm, 8 mm - przy płytkach 25 x 30 cm.

W przypadku powierzchni zewnętrznych, w zależności od koloru płytek i nasłonecznienia, podane wartości należy zwiększyć o 50 - 80 proc. W przypadku płytek formowanych metodą ciągnienia szerokości spoin powinny być nie mniejsze niż 5 mm. Wynika to z faktu, że szersze spoiny umożliwiają lepsze ukrycie nierówności wymiarów płytek produkowanych tą metodą.

Elastyczne i epoksydowe

Jednym z warunków decydujących o jakości spoinowania, jest właściwy dobór zaprawy, zależnie od warunków eksploatacji i szerokości spoin.

Najczęściej stosowane są zaprawy cementowe modyfikowane. Są one produkowane w dostosowaniu do szerokości spoin, a także jako uelastycznione. W przypadku zwiększonych wymagań stosowane są zaprawy epoksydowe.

Jako elastyczne masy uszczelniające, służące do wypełniania spoin skrajnych, szczelin dylatacyjnych, czy też przyłączeniowych (między powierzchnią płytek a przylegającymi elementami wyposażenia) stosowane są trwale elastyczne masy silikonowe.

- Do spoinowania płytek można przystąpić, gdy zaprawa mocująca płytki do podłoża jest stwardniała i wyschnięta - radzi Bartosz Polaczyk, doradca firmy Kreisel Technika Budowlana, producenta chemii budowlanej. - W przypadku zapraw do spoinowania o intensywnym kolorze należy przed spoinowaniem sprawdzić, czy pigment zaprawy nie brudzi trwale płytek. Przy uzasadnionych obawach należy zmienić kolor zaprawy.

Najpierw oczyścić

Przygotowaną zaprawę należy wprowadzać w oczyszczone szczeliny między płytkami za pomocą pacy do spoinowania. Szczeliny wypełnia się ruchami ukośnymi w stosunku do krawędzi płytek. Przekrój szczelin powinien być głęboko, równomiernie i dokładnie wypełniony zaprawą do spoinowania. Spoiny przeznaczone do uszczelnienia masą silikonową pozostawia się nie wypełnione.

- Po krótkim przeschnięciu zaprawy, jej pozostałości na powierzchni płytek należy usunąć za pomocą wilgotnej, często płukanej gąbki lub pacy z gąbką, ruchami ukośnymi do przebiegu spoin - mówi Bartosz Polaczyk. - Czynność tę trzeba wykonywać ostrożnie, aby nie powodować wymywania zaprawy ze spoin, odsłaniania kruszywa na skutek wymywania spoiwa, czy też nadmiernego nasączenia powierzchni spoiny wodą.

Końcowe czyszczenie należy wykonać używając miękkiej ściereczki lub drobno porowatej, sztywnej gąbki, unikając wcierania pyłu w wilgotne spoiny. Świeżo wyspoinowane powierzchnie trzeba chronić przed deszczem, rosą, wodą rozpryskową, wiatrem, przeciągami, silnym nasłonecznieniem i mrozem. Nawet takie, które są z założenia wodoodporne. Najczęściej bowiem swoich właściwości nabierają po wyschnięciu.

Na końcu kolor

Po wykonaniu zasadniczego spoinowania, przystępuje się do wykonywania spoin trwale elastycznych przy użyciu masy silikonowej. Należy przy tym pamiętać, aby w niezbędnych przypadkach stosować "podparcie" masy lub spłycenie uszczelnianej spoiny przy zastosowaniu wkładek w postaci wałka poliuretanowego względnie rurki polietylenowej.

Ostateczny kolor spoin ustala się po ich całkowitym wyschnięciu. Użycie zbyt dużej ilości wody do zarabiania zaprawy, a także przy czyszczeniu świeżo wyspoinowanej powierzchni, zmienna głębokość wypełnienia spoin zaprawą, niejednakowe warunki schnięcia, zawilgocenie podłoża pod płytkami, to czynniki mogące powodować różnice kolorystyczne spoin.