Przyjazne miejsce do nauki dla dziecka. Jak dobrać meble i zaaranżować pokój?

Nikt nie mówi, że nie jest ważne to, czy meble dziecku się podobają. Oczywiście od tego trzeba zacząć, nie wolno jednak zapominać o tym, że powinny być one wygodne, funkcjonalne i zdrowe, czyli dopasowane do wzrostu naszego dziecka. Bardzo ważne są zwłaszcza te, które mają mu służyć jako miejsce do nauki. Od dobrze dobranego krzesła i biurka zależy nie tylko prawidłowa postawa dziecka, ale także jego koncentracja w czasie uczenia się.

Zgodnie z radami specjalistów oparcie krzesła powinno podpierać kręgosłup na odcinku lędźwiowym. Jego wysokość musi być równa wysokości podkolanowej dziecka. Głębokość siedzenia nie może być większa od głębokości podkolanowej, a szerokość musi zapewniać wygodną zmianę pozycji. Najlepiej, gdy wysokość stołu (lub biurka) równa jest wysokości łokciowej dziecka lub wyższa maksymalnie o 3-6 cm. Jeżeli blat jest zbyt wysoki, powoduje to nieprawidłowe ułożenie ramion i zmęczenie oraz ból szyjnego odcinka kręgosłupa i pasa barkowego. Jeśli blat jest zbyt niski, dziecko pochyla ramiona, a jego kręgosłup przyjmuje wadliwą pozycję (wypukłe plecy).

Warto polecić dzieciom klękosiad (można go kupić w większych sklepach meblowych). Utrzymuje on kręgosłup osoby siedzącej w prawidłowym położeniu, przenosząc ciężar ciała na kolana.

Żeby ułatwić rodzicom życie, projektuje się tak zwane meble rosnące razem z dzieckiem. Są to krzesełka i stoły o regulowanych wymiarach. Przy krześle ważna jest regulacja wysokości siedziska i oparcia, w przypadku stołu powinien mieć on regulowaną wysokość blatu. Alternatywnym i godnym polecenia rozwiązaniem jest krzesło o regulowanej wysokości siedziska uzupełnione ruchomym podnóżkiem. Siedząc na takim krześle, nawet wysoko, dziecko ma oparte stopy na podnóżku, dzięki czemu zawsze zachowuje prawidłową postawę.

Regulowane krzesło i stół nie zawsze stanowią komplet. Nieraz musimy kupić je osobno. Krzesła to najczęściej te typu biurowego i obrotowe (na kółkach lub bez) z siedziskiem tapicerowanym lub nie. Wygodne stoły mają blat, który można ustawić w pozycji pochylonej (do rysowania, czytania). Trzeba jednak sprawdzić, czy taki blat ma zabezpieczenie przed spadaniem przedmiotów (na dolnej krawędzi).

Powierzchnia blatu powinna być wodoodporna i łatwa do czyszczenia. Nie może być lśniąca, lecz matowa, aby nie powstawały odblaski męczące oczy. Płaszczyzna pracy musi mieć neutralny kolor, raczej jasny (nie biel i nie czerń): ciepła szarość, naturalne jasne drewno, szaroniebieski, „złamana” biel. Nie są polecane barwy czyste i ostre, bo wywołują zjawisko tak zwanych powidoków, nie są również wskazane blaty wzorzyste, które dekoncentrują. Dla bezpieczeństwa, zwłaszcza mniejszego dziecka, pamiętajmy o tym, żeby szuflady biurka miały prowadnice, by nie można było wyciągnąć ich całkowicie.

Wiele dzieci dużo czasu spędza przed komputerem. Dopilnujmy, by ekran znajdował się na poziomie wzroku dziecka, w odpowiedniej odległości.

Nawet jeśli w pokoju dziecka prócz lampki przy łóżku jest górne jasne światło, na biurku powinna stanąć dodatkowa lampa z możliwością ustawiania kierunku światła, tak by nie raziło wzroku. Zapewni ona naszemu dziecku komfort pracy, a żarówka dająca odpowiednie, ciepłe światło spowoduje, że oczy naszego dziecka nie będą się męczyły nawet przy kilkugodzinnej nauce.

Biurko powinno być ustawione jak najbliżej okna, by w dzień dziecko mogło się uczyć przy świetle dziennym, które jest najzdrowsze dla oczu.

Aranżacja pokoju dziecięcego może okazać się doskonała zabawą, bo można projektować go przecież wspólnie z kilku- czy kilkunastoletnim dzieckiem lub dziećmi. Wtedy też na pewno będzie im się podobał. Warto jednak zachować tu głos doradczy.

Ważne jest, by ściany pokoju, zwłaszcza w przypadku niewielkiego metrażu, były pomalowane raczej na spokojne kolory pastelowe, dzięki którym przestrzeń optycznie się powiększy, a klimat w pomieszczeniu będzie sprzyjał i nauce, i odpoczynkowi - na przykład rozbielone błękity, szarości czy zielenie. Z takimi barwami doskonale współgrają białe lub inne jasne meble, które można bez problemu ze sobą zestawiać, niezależnie od tego, czy pochodzą z tej samej kolekcji, czy nie. W razie potrzeby można je także przemalować. Dodatkowym atutem takich pastelowych ścian jest możliwość łatwego przearanżowania przestrzeni za pomocą dodatków.

Jeśli nasze dziecko preferuje mocne akcenty barwne, nie musimy z nich rezygnować. Rozwiązaniem są wówczas połączenia soczystych tonacji farb ze stonowanymi, na przykład oranżu z szarością. Takie zestawienie pozwoli zachować harmonię kolorystyczną pomieszczenia, a jego ubarwienie nie będzie nadmiernie przytłaczające czy drażniące.

Dobrym pomysłem aranżacyjnym jest zastosowanie na fragmencie wybranej ściany farby tablicowej. Taką farbą możemy też pomalować tył szafy lub regału, jeżeli zdecydujemy się podzielić nimi przestrzeń na tę do spania i tę do nauki lub gdy podzielenie tej przestrzeni da jakąś prywatność drugiemu dziecku, gdy pokój jest przez dzieci dzielony.