Pomnik św. Jadwigi w Szczecinie już gotowy, choć na razie zasłonięty

Rzeźba św. Jadwiga Andegaweńskiej stanęła na cokole o wysokości ok. 150 cm i grubości 60x60 cm. Sama postać królowej ma ok. 180 cm wysokości. Na razie jest zasłonięta, bo trwa ostateczny montaż pomnika, ale wkrótce mieszkańcy będą mogli go podziwiać. Do wykonania pracy artysta użył materiału Złoty Wiek, który imituje piaskowiec. Swój pomysł konsultował m.in. z proboszczem, a wizerunek królowej podpatrywał m.in. z dzieł Jana Matejki.

- Rzeźba jest autorską koncepcją wzorowaną na kilku przedstawieniach królowej między innymi nawiązuje do rysunku Jana Matejki i obrazu znajdującego się w kościele pod wezwaniem w Szczecinie-Kijewie. Koncepcja rzeźby została skonsultowana z proboszczem parafii pod wezwaniem świętej Królowej Jadwigi, komitetem budowy rzeźby i ZUK. Zamawiający chcieli, aby królowa była dostojna i władcza - wyjaśniał rzeźbiarz z Kamienia.

Historia św. Jadwigi jest niezwykle ciekawa. Nie wiadomo kiedy się dokładnie urodziła. Źródła podają, że między 3 października 1373 a 18 lutego 1374 w Budzie. Zmarła 17 lipca 1399 w Krakowie. Była królową Polski z dynastii Andegawenów, apostołką Litwy, jest świętą Kościoła katolickiego. Jest patronką Polski. Dlatego pomysłodawcy postanowili postawić jej pomnik na prawobrzeżu Szczecina.

Po śmierci swego ojca króla Ludwika i starszej siostry Katarzyny musiała wcześniej opuścić dom rodzinny jako dziesięcioletnie dziecko, by przyjąć koronę polską. Koronowana 16 października 1384r. w katedrze na Wawelu. Z woli rodziców miała być żoną Wilhelma Habsburga i księżną austriacką, natomiast jej wyjazd do Polski i głęboka wiara chrześcijańska sprawiły, że ponad swoim osobistym szczęściem stawiała wolę Chrystusa. Uznała, że rozszerzenie Królestwa Bożego jest celem najwyższym i dlatego zgodziła się poślubić od siebie o wiele starszego księcia litewskiego Jagiełłę. Z zagranicy sprowadziła na swój dwór uczonych kapłanów - profesorów. Przyczyniła się też do rozwoju języka polskiego.