Odrzańskie krajobrazy zapierają dech. Zobacz wyjątkową panoramę w Cedyni [ZDJĘCIA]

Ma 14 m wysokości i jest podzielona na 4 kondygnacje. Jednak w połączeniu z naturalnym wzniesieniem roztacza się z niej wspaniały widok na Żuławy Cedyńskie aż po Hohensaaten i Lunow, na południe po Bad Freienwalde i Odrzycko (Oderberg) oraz na północny wschód po Świecie nad Odrą (Schwedt).

Została zbudowana dzięki inicjatywie burmistrza Cedyni Ernesta Eduarda Melchera w 1895r. na wzniesieniu Schützenberg jako pomnik wojenny.

Na ścianach wieży umiejscowione były trzy pamiątkowe granitowe tablice z nazwiskami cedynian, którzy polegli podczas wojen Prus z Danią w 1864, z Austrią w 1866 i z Francją w latach 1870/1871 oraz niewielka żeliwna tablica upamiętniająca żołnierza Kuhna, poległego w 1903r. podczas wojny z Chinami.

Cedyńską wieżę zaprojektował i wybudował wraz ze swoimi rzemieślnikami cedyński mistrz budowlany Krüger. Realizacja inwestycji kosztowała 5000 marek. 7 lipca 1895r. wieża została przekazana władzom miasta i udostępniono ją do zwiedzania. Otwarcie wieży miało być uroczyste i połączone z musztrą żołnierzy, defiladą weteranów oraz honorowym salutem armatnim. Niestety, podczas próbnego wystrzału z zabytkowego moździerza zginął 10 – letni chłopiec. Uroczystość została więc odwołana, a miasto okryło się żałobą.

Wieża przetrwała dwie wojny światowe. Według różnych przekazów w czasie walk w lutym 1945 r. służyła Armii Czerwonej jako punkt obserwacyjny. Później, uznana jako obiekt o znaczeniu militarnym, wykorzystywana była do 1956 r. jako strażnica Wojsk Ochrony Pogranicza. W międzyczasie zostały usunięte wszystkie tablice poświęcone poległym żołnierzom.

Obecnie obiekt został oddany do użytku po renowacji wiosną 2021 roku.

Obiekt wznosi się nad ulicą T. Kościuszki, ale można podjechać ulicą Cmentarną pod górę, gdzie znajduje się niewielki parking.

Dodajmy, że u podnóża wieży, obok parkingu znajduje się zabytkowy kirkut, a na nim siedem macew. Zdaniem prof. Jerzego Albrychta większość pochówków pochodzi z XIX wieku. Jak wynika z przeprowadzonych tu w latach siedemdziesiątych XX w. badań antropologicznych, na cmentarzu pochowano 24 osoby w znacznej przewadze w wieku młodocianym (20-25 rok życia), głównie płci żeńskiej, z wyższych warstw społecznych. Pochowano tu m.in. żonę rabina Goldberga z d. Mathias wraz z córką w 1920 r.

Miejscowi społecznicy wraz z Marcelem Szablewskim i Henrykiem Szperką odnaleźli i ustawili siedem płyt nagrobnych. Macewy mają kształt stelli, zakończonej dwuspadowo lub półkolistym łukiem. Sama płyta jest pozbawiona ornamentów charakterystycznych dla żydowskiej sztuki sepulkralnej.