Nie czytam kryminałów

- Oczywiście, ponieważ nigdy nie grałem w takim serialu. Zupełnie nowym doświadczeniem było przede wszystkim to, że codziennie,
przez sześć miesięcy, jeździłem na zdjęcia. Ale, rzeczywiście, ma pan rację, że tu bohater jest "napisany" i prowadzony zupełnie inaczej. Pewne wątki stanowią zamkniętą całość w poszczególnych odcinkach, a jednocześnie należą do tej sumy, którą stanowi cały serial. To dla mnie była nowa rzecz.

- Nie, dlaczego? Wszystko zależy od tego, co się robi poza tym. Tak naprawdę to jest dziwne pytanie. Bo pan pyta, czy aktor boi się tego, że spodoba się publiczności. Bez akceptacji publiczności nas właściwie nie ma.

- Marek Kondrat, poza tym, że był komisarzem Halskim, jest znakomitym aktorem Markiem Kondratem. Może nie patrzę na Marka jak zwykły widz, ale zawsze postrzegam go jako znakomitego aktora, a nie człowieka, który zagrał tę czy inną rolę.

- Kryminałów nie czytam, natomiast chętnie oglądam dobre filmy kryminalne. Wie pan, mówimy "filmy kryminalne", a to jest bardzo szerokie spektrum. Są na przykład filmy policyjne. Ale do filmów kryminalnych możemy też zaliczyć "Ojca chrzestnego". Znakomitych filmów, które również i ja cenię, powstało w tym gatunku bardzo wiele.

- Ale zesłali go przecież na długie lata na Syberię...

- Tu akurat nawiązuje pan do dyskusji na temat przywrócenia kary śmierci. To jednak, co napisał Dostojewski, jest inną rzeczą, ponieważ inne było jego patrzenie na świat i inaczej o tym myślał. Dostojewski wierzył, że człowiek może się odrodzić, odkupić swoje zbrodnie. To odkupienie następuje w finale "Zbrodni i kary", ale - jak pisze autor - to już jest zupełnie inna historia. Chyba i dziś przesłanie Dostojewskiego jest wciąż aktualne: człowiek nigdy nie jest do końca stracony i może się odrodzić.

- Myślę, że niewątpliwie jest potrzebna, żeby robić filmy o tym, co widzów interesuje i co chcą oglądać. Oczywiście, można szlachetnie robić pewne rzeczy tylko dla siebie lub dla wąskiego grona odbiorców. Uważam jednak, że żaden z wielkich twórców kina, z Andrzejem Wajdą włącznie, nie wiedział czegoś o widowni, gdy robił swoje wielkie filmy. Taka wiedza z całą pewnością jest potrzebna. Inna sprawa, jakie się z niej wyciąga wnioski, co się dla tej widowni robi.

- Tak się złożyło. W Polsce nie grałem w filmach, za to zrobiłem kilka filmów we Francji.

- Kwestie finansowe wcale nie są trywialne. Francuzi mają pieniądze, a z tego wynika możliwość robienia filmów. Zresztą, robią bardzo dużo filmów...

- Właśnie. Jak się robi dwieście filmów rocznie, to spośród tej liczby trafi się paręnaście dobrych i parę bardzo dobrych, czasem wybitnych. W Polsce powstaje kilkanaście obrazów. Jak się przyłoży kryteria jakościowe do tych kilkunastu filmów, pojawia się wielki kłopot.