Zawaliło mu się życie

Piotr Frankowski został na świecie sam po śmierci swojej opiekunki. Kobieta, emerytowana nauczycielka, kilkanaście lat temu wzięła z placówek opiekuńczych czworo niepełnosprawnych nastolatków. Wśród nich znaleźli się bracia Frankowscy. Ich rodzice zmarli w wypadku. Obaj trafili do domu dziecka w Szczecinie. Wzięła ich pani profesor. Piotr miał wtedy 17 lat.

- Mieli z nią dobrze - wspominają ludzie z Sowna. - Zapewniała im właściwą opiekę. Tu szli do komunii świętej. Ale kobiecinie jakieś dziesięć lat temu się zmarło. Jej podopieczni zostali pozostawieni samym sobie.

Podopieczni zmarłej się rozeszli. Ludzie z Sowna mówią, że są w domach opieki. Został tylko Piotr. Mężczyzna jest niepełnosprawny intelektualnie. Nie umie czytać i pisać. Ale można się z nim porozumieć. Jest bardzo zaniedbany. Podobnie jak dom i całe obejście. Ale nie chce iść do domu opieki. Woli żyć tu. Ale bardzo chciałby choć trochę podreperować chałupinę. A nie ma na to pieniędzy, bo utrzymuje się z niewielkiej renty.

- On żyje w skrajnych warunkach - mówi kobieta z sąsiedztwa. - To straszne, że nikt mu nie pomaga. Miał psa, ale niedawno oddał go, bo nie dawał rady go wyżywić. W kwietniu tego roku zabrali psa do schroniska. Ale ma kota. Ten przynajmniej myszy łapie. Podobno jest ich tam pełno. Szczury też.

- Są szczury, bo kiedyś do mnie przelazły - potwierdza sąsiadka zza płotu.

Sąsiedzi mówią, że nie pomogą, bo są biedni.

- Nikt mu nie pomaga, bo niby skąd brać pieniądze - mówi starsza pani, sąsiadka zza płotu. - Widuje czasem, że idzie do lasu dorobić. Płacą mu grosze. To bardzo spokojny chłopak. Nikomu nie wadzi. Trzeba mu pomóc. Nie ma ani ogrzewania, ani wody. A dom to totalna ruina.

Dom, a raczej to co po nim zostało, mieści się na uboczu wsi. Dach usiany dziurami, okna pozatykane deskami i kartonami. Obejście zarośnięte chaszczami, wokół pełno gruzu, desek i śmieci. Nieopodal ruiny pomieszczeń gospodarskich. Strach wejść. Dach w każdej chwili może runąć. Wokół odchody. W domu nie ma toalety. W takich podłych warunkach żyje niepełnosprawny mężczyzna.

- Nie mam pieniędzy, żeby coś tu remontować - żali się Piotr Frankowski. - Mam niewielką rencinę, starcza tylko na jedzenie. Nie kupuję luksusów. Czasem kupię sobie 2-3 piwa. Wódkę wypiję tylko na imieniny albo urodziny. Zróbcie coś, żeby mi pomóc. Idzie zima. A w domu hula wiatr.

Niepełnosprawnego Piotra znają w okolicy. Zdarza się, że biorą go, żeby pomógł w przydomowych robotach. Płacą mu parę groszy. Dobre i to, żeby podreperować budżet.

Kilka tygodni temu w chałupie zapaliły się przewody elektryczne. Teraz nie ma w niej prądu. Niezaradny życiowo mężczyzna żyje bez światła już prawie dwa miesiące. Ale nikogo to nie obchodzi.

- Dowiadywałam się u wójta, czy można mu pomóc, ale on stwierdził, że pieniędzy na to nie ma - mówi Danuta Lenart, sołtys Sowna. - Czy można mu pomóc? A co, ktoś ma tam mu iść posprzątać? Jakby chciał, to by tak nie żył. Taka jest prawda.
Ludzie z wioski są przychylni niepełnosprawnemu. Mówią, że powinno się mu pomóc.

- On jest trochę upośledzony i sam nie da sobie rady - mówią. - Szkoda go. Żyje jak nędzarz.

Za poradą ludzi z wioski Piotr zwrócił się o pomoc do gminnego ośrodka pomocy społecznej w Stargardzie. Poprosił o sfinansowanie przyłącza energetycznego. Pracownicy zapewniają, że interesują się losem mężczyzny. Ale po wyglądzie jego domu wcale tego nie widać.

- Przekazaliśmy temu panu 200 złotych na zrobienie przyłącza - usłyszeliśmy w gminnym ośrodku pomocy społecznej w Stargardzie. - Energetyka ma zrobić, co trzeba. Czasem nasz podopieczny dostaje zasiłek okresowy na opał. Ale na remonty możemy dać jedynie 200-300 złotych. Jeśli chodzi o poważniejsze sprawy, to już leży w gestii wójta.

Wójt o losie upośledzonego mężczyzny dowiedział się dopiero po interwencji "Głosu", którą podjęliśmy wspólnie z ekipą "Twojej Telewizji Stargard".

- Nie odważę się obiecać, że gmina sfinansuje mu remont domu - mówi Kazimierz Szrżanowicz, wójt gminy Stargard. - Nie mamy w budżecie pieniędzy. Zdarzało się, że taką dużą pomoc dawaliśmy, ale tylko pogorzelcom. Odbywało się to za zgodą rady gminy. Poślę do Sowna budowlańców. Może uda się znaleźć jakieś okna z odzysku i mu je wstawić. W miarę możliwości pomożemy temu panu.