Sześciu Ojców Polski Odrodzonej. To oni doprowadzili do odzyskania przez Polskę niepodległości. Jak wyglądało ich prywatne życie?

Daszyński po powrocie z konferencji prezydenta RP Ignacego Mościckiego wchodzi do swego mieszkania w Sejmie

Ignacy Ewaryst Daszyński urodził się 26 października 1866 r. w Zbarażu. Należał do pokolenia popowstaniowego. Gdy miał osiem lat, stracił ojca. Wdowa, Kamila Daszyńska, sprzedała dom w Zbarażu i z trójką najmłodszych dzieci przeniosła się do Stanisławowa. Posłano ich do tamtejszego gimnazjum, w którym młody Daszyński rozwijał swoją działalność patriotyczną.

KARIERA POLITYCZNA

W 1890 roku Daszyński zamieszkał w Krakowie, potem przeniósł się do Lwowa. Rozpoczął próby tworzenia socjalistyczno-niepodległościowych partii robotniczych. W roku 1892 był jednym z przywódców I Zjazdu Galicyjskiej Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej (PPSD) we Lwowie.

W 1914 roku PPSD zawarła porozumienie z PPS – Frakcją Rewolucyjną Józefa Piłsudskiego.

W 1920 roku, w obliczu zbliżających się wojsk radzieckich, objął funkcję wicepremiera Rządu Obrony Narodowej (zastępcy Witosa).

W 1926 roku Daszyński poparł przewrót majowy Piłsudskiego, jednak później skonfliktował się z Marszałkiem. W roku 1930 wycofał się z polityki. Zmarł w 1936 roku, w Bystrej Śląskiej, po długiej walce z chorobą.

ŻYCIE PRYWATNE

W 1897 Ignacy Daszyński ożenił się z aktorką Marią Paszkowską. Z tego małżeństwa miał trzech synów: Feliksa, Stefana i Jana, który zmarł w dzieciństwie na gruźlicę, oraz córki: Helenę Rummel i Hannę Borkowską.

W 1935 ożenił się po raz kolejny, z Celiną Kempner, członkinią PPS, córką Ludwika (Lejby), jej bratem był Rafał (Chaim) Kempner (1874-1941), adwokat i działacz PPS. Celina Kempner została zamordowana przez Niemców w czasie II wojny światowej.