Rakietowy geniusz zła ze Szczecina

Cudowna, zaawansowana technologicznie broń o wielkiej sile rażenia miała przynieść zwycięstwo Niemcom. Prace nad nią trwały w czasie, gdy Trzecia Rzesza ponosiła klęski na wszystkich frontach. Tworzył ją m.in. szczecinianin Hans Kammler.

- Postać generała to czarna legenda miasta. Ciekawe, że podczas kursów na przewodników w Szczecinie nie wspomina się o nim ani słowem - mówi dr Jakub Ciechanowski, pasjonat lotnictwa. - Przyszły nadzorca tajnych projektów III Rzeszy - podziemnych fabryk oraz bomby atomowej - przyszedł na świat w Szczecinie, a nie ma żadnej tablicy. Rozumiem, trudno. Szczecinianin okrutnie wyznaczył kierunek ku gwiazdom...

Od szkół do obozu

Hans Kammler urodził się w rodzinie niemieckiego oficera - płk. Franza Kammlera. W latach 1908-1919 odebrał staranne wykształcenie. W styczniu 1919 r. został absolwentem gimnazjum humanistycznego w Gdańsku. Już w lutym tego samego roku wstąpił do 2 Pułku Huzarów, jednak jednostka ta była już w stanie demobilizacji. W tej sytuacji Kammler przeniósł się w lipcu do jednego z Freikorpsów, który działał nad granicą polsko-niemiecką.

Jesienią rozpoczął na gdańskiej politechnice studia z budownictwa, które ukończył jako inżynier w 1923 r. W latach 1931-1933 pracował w berlińskiej Stiftung zur Förderung von Bauforschungen (Fundacja na rzecz Rozwoju Techniki Budowlanej). W tym czasie otrzymał stopień doktora w dziedzinie budownictwa na politechnice w Hanowerze.

W maju 1933 r. wstąpił do SS i przez lata piął się po szczeblach kariery. Jej uwieńczeniem był awans na specjalnego przedstawiciela dowódcy SS przy programie V2. Spowodowało to konflikt z ministrem uzbrojenia i amunicji Albertem Speerem, który dotychczas samodzielnie kierował projektem.

Kammler był pomysłodawcą przeniesienia linii produkcyjnych do podziemnych sztolni i fabryk, drążonych w górze Kohnstein w Turyngii. W ten sposób rozpoczął się proces eksterminacji bezlitośnie eksploatowanych więźniów w założonym pod Nordhausen przez samego Kammlera obozie Mittelbau-Dora.

Zbrodniarz wojenny

W sierpniu 1944 r. Kammlerowi powierzono odpowiedzialność za użycie rakiet V2. W tym czasie przeprowadził on liczne ostrzały Londynu, Paryża oraz Brukseli i Antwerpii. Z uwagi na szybkie postępy aliantów, generał musiał wkrótce przenieść się za Ren.

Podczas odwrotu Kammler natknął się na spory zator, wywołany przez zagranicznych robotników przymusowych w pobliżu miasteczka Warstein w Nadrenii Północnej-Westfalii. Ponieważ lokalne władze były bezradne, generał wydał rozkaz rozstrzelania części pracowników w Arnsberger Wald. Śmierć poniosło 208 osób.

Tajemnica śmierci

Okoliczności zgonu generała budzą wątpliwości i namiętności. Świadczy o tym pięć aktów zgonów. Ta nieuchwytność generała spowodowała, że niektórzy tropiciele doszukują się tropu... antarktycznego.

- Niemiecka wyprawa dotarła do lodowego kontynentu w 1938 lub 1939 roku - mówi pan Jakub. - W grudniu 1945 r. US Navy zrealizowała operację High Jump. Dowodzący przedsięwzięciem admirał Richard Evelyn Byrd, weteran wypraw w tym rejonie w latach dwudziestych, przerwał zaplanowaną na pół roku operację po trzech miesiącach. Po powrocie wspominał o myśliwcach zdolnych pokonać tysiące kilometrów (osławiona V7, czyli UFO), bijące na głowę odpowiedniki amerykańskie. Mówiono, że dowódca oszalał. Właśnie ten epizod niektórzy łączą z ucieczką Kammlera na siódmy kontynent.

Jest jeszcze jeden wątek cudownej broni związany ze Szczecinem.

- W styczniu 1944 roku w areszcie domowym na terenie Szczecina przebywał Wernher von Braun, który stracił wiarę w zwycięstwo Rzeszy - mówi Jakub Ciechanowski. - Pisze o tym Bogdan Frankiewicz w III tomie „Dziejów Szczecina”.

Braun był jednym z czołowych konstruktorów rakiet i pionierów podboju kosmosu. Podczas II wojny światowej był głównym projektantem rakiety V-2. Po wojnie - uczestnik amerykańskiego programu kosmicznego.

Jak pisze Frankiewicz, „Na początku 1944 r. doszło do osadzenia w areszcie szczecińskiej policji znanych naukowców i samego von Brauna - dyrektora ośrodka, oraz inżyniera Riedla i majstra Gottrupa. Zostali oni oskarżeni o sabotaż w ośrodku doświadczalnym z powodu zbyt powolnego tempa realizacji doświadczeń z bronią odwetową. Wiadomość o aresztowaniu była trzymana w ścisłej tajemnicy. Po krótkim czasie wszyscy zostali do prowadzenia dalszych prac.”