WYBORY - Szczecin 2020. Po pierwszej turze wyborów prezydenckich zaskoczenia nie było. Komentarz politologa

Andrzej Duda przekraczając 45 procent poparcia zachował dużą przewagę nad konkurentami potwierdzając, że jest faworytem tych wyborów. Ponadto wygrał w trzynastu województwach pokazując, że podział na Polskę wschodnią popierającą PiS i zachodnią opowiadającą się za PO, to już historia. Platforma Obywatelska utrzymała przewagę jedynie w trzech województwach północno-zachodnich.

Rafał Trzaskowski również może mówić o sukcesie, gdyż odbił się od dna sondaży na jakim ostatecznie znalazła się Małgorzata Kidawa-Błońska. Wchodząc do drugiej tury z wynikiem prawie 30 procent, ma realną szansę powalczyć o prezydenturę. Choć należy zauważyć, że jego wynik jest zbliżony do wyników sondażowych Kidawy-Błońskiej sprzed pandemii koronawirusa, kiedy to kandydatka PO jeszcze normalnie prowadziła kampanię. Oznacza to, że PO udało się odrobić straty, ale nie dała rady pozyskać nowych zwolenników.

Sukces odniósł także Szymon Hołownia. Po pierwsze ulokował się zaraz za dwoma największymi partiami, pokonując pozostałych kandydatów, za którymi stały ugrupowania z rozwiniętymi strukturami w terenie. Po drugie jako osoba dotychczas niefunkcjonująca w polityce i bez zaplecza politycznego m.in. w postaci struktur w poszczególnych regionach uzyskał trzecie miejsce z wynikiem około 14 procent, mocno dystansując się od pozostałych pretendentów. Po trzecie w przeciwieństwie do kandydata PSL, Hołowni udało się obronić swój elektorat przed przejęciem przez Trzaskowskiego.

Należy zauważyć, że po zmianie kandydata w PO, poparcie dla Kosiniaka-Kamysza spadło, a Hołownia nadal utrzymywał się na trzecim miejscu.

Ostatnim kandydatem, który może mówić o sukcesie jest Krzysztof Bosak, który uzyskał około 7 procent. Dotychczas Konfederacja była postrzegana jako marginalne ugrupowanie. Natomiast okazało się, że Bosak był w stanie pozyskać dość liczną rzeszę wyborców, co na pewno wzmocni jego pozycję na scenie politycznej.

Z kolei o porażce może mówić dwoje kandydatów, Robert Biedroń i Władysław Kosiniak-Kamysz. Każdy z nich uzyskał niewiele ponad 2 procent głosów.

Kandydat Lewicy od samego początku nie cieszył się dużym poparciem, choć można się było spodziewać, że uzyska wynik zbliżony do wyniku Lewicy z wyborów do Sejmu z 2019 roku. Słaby wynik osłabi pozycje jego oraz Wiosny w lewicowej koalicji, wzmacniając SLD i Włodzimierza Czarzastego w drodze do przywództwa na lewicy. Oczywiście na placu pozostał jeszcze Adrian Zandberg.

Natomiast mimo iż wynik Władysława Kosiniaka-Kamysza nie odstaje od wcześniejszych wyników kandydatów PSL-u, to jednak należy pamiętać, że przez moment cieszył się na tyle wysokim poparciem, że miał realne szanse na wejście do drugiej tury.
Wydaje się, że słabe wyniki wspomnianej dwójki kandydatów, są efektem skonsumowania przez PO jako przystawek Lewicy i PSL-u, podobnie jak to kiedyś zrobiło PiS z Samoobroną i LPR-em. Ponieważ oba ugrupowania mocno popierają działania PO m.in. w Senacie, to wyborcy mogli uznać, że zamiast głosować na pomocników, lepiej poprzeć lidera opozycji, czyli kandydata Platformy. Jeżeli Lewica i PSL chcą za trzy lata utrzymać swoją reprezentację w parlamencie, to powinny umiejętnie zaznaczyć swoją odrębność od PO pozostając w opozycji do PiS. Najbardziej zagrożona jest Lewica, ponieważ PO coraz bardziej przesuwa się na lewą stronę sceny politycznej.

Przed nami dwa tygodnie intensywnej kampanii. Od tego, któremu z dwójki pretendentów uda się przejąć zwolenników pozostałych kandydatów, będzie zależało zwycięstwo. Kluczową rolę odegrają wyborcy Hołowni. Jednak jeżeli Hołownia myśli o pozostaniu w polityce i utworzeniu własnej formacji, to powinien pamiętać, że część poparcia zyskał dzięki swojej bezpartyjności. Dlatego poparcie któregokolwiek z partyjnych kandydatów może pozbawić go wiarygodności i spowodować, że już na starcie zaliczy poważną wpadkę wizerunkową.