Nasza Loteria SR - pasek na kartach artykułów

Wirusowe zapalenie wątroby typu B

Anna Miszczyk
Wirusowe zapalenie wątroby typu B przenosi się przez kontakt z krwią lub płynami ustrojowymi osoby zakażonej.

Wirusowe zapalenie wątroby jest chorobą, która może prowadzić do uszkodzenia (w tym marskości) i raka wątroby.

Zakażenie wywołuje wirus HBV. Rozpoczyna się ono często fazą ostrą, która w przypadku, gdy organizm nie jest w stanie samodzielnie zwalczyć wirusa, może przejść w stan przewlekły. Ryzyko rozwoju przewlekłej fazy choroby zależy od wieku, w którym dojdzie do zakażenia.

Choroba ta rozwija się u około 1-5 proc. populacji osób dorosłych, a u około 1 proc. z nich występuje ryzyko wystąpienia nadostrego zapalenia wątroby. Sytuacja wygląda znacznie poważniej wśród osób zakażonych w okresie noworodkowym, gdyż rozwój przewlekłego wzw typu B obserwowany jest aż w 95 proc. przypadków, zaś wśród osób zakażonych przed 10. rokiem życia odsetek ten wynosi 10-30 proc.

Co więcej, 1 na 20 zakażonych wirusem HBV staje się nosicielem wirusa i może zakażać innych, mimo że sam nie ma żadnych objawów zakażenia.
Z tego może być rak

Nieleczone przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu B powoduje marskość wątroby u 30 proc. chorych - w konsekwencji prawie połowa z nich umrze z powodu niewydolności lub raka wątroby. Wirusowe zapalenie wątroby typu B jest najczęstszą przyczyną raka wątroby na świecie, stając się najczęstszym po tytoniu czynnikiem rakotwórczym. Rak wątroby jest piątym, co do częstości występowania, rodzajem nowotworu u ludzi.

Wysokie ryzyko

Wirusowe zapalenie wątroby typu B przenosi się przez kontakt z krwią lub płynami ustrojowymi osoby zakażonej. Podstawowymi drogami zakażenia są krew i kontakty seksualne. Ryzyko zakażenia w przypadku kontaktu z wirusem HBV jest bardzo wysokie - wirus HBV jest 100 razy bardziej zakaźny niż wirus HIV i 10 razy bardziej zakaźny niż wirus HCV (wywołujący wirusowe zapalenie wątroby typu C).

Grupy ryzyka

Główne grupy ryzyka zachorowań na wirusowe zapalenie wątroby typu B to: homoseksualiści, osoby heteroseksualne z licznymi partnerami seksualnymi, osoby wstrzykujące sobie narkotyki z użyciem wspólnych igieł, osoby, u których stwierdzono zakażenie przenoszone drogą płciową (STI) w wywiadzie, rodzina i partnerzy seksualni zakażonych wirusem HBV, noworodki urodzone przez matki zakażone wirusem HBV, podopieczni zakładów poprawczych i więźniowie, pacjenci poddawani hemodializom, pracownicy służby zdrowia i służb bezpieczeństwa publicznego, którzy mają częsty kontakt z krwią, klienci i personel instytucji dla osób niedorozwiniętych, osoby otrzymujące krew i niektóre preparaty krwiopochodne, osoby podróżujące do obszarów o wysokiej zapadalności na WZW typu B.
Zalecane szczepienia

Szczepienie przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B wykazuje 95 proc. skuteczność w zapobieganiu zakażeniom HBV. W państwach, gdzie zostały wdrożone szeroko zakrojone programy obowiązkowych szczepień liczba zakażeń wśród dzieci i młodzieży obniżyła się w istotny sposób.
Od 1991 r. WHO zaleca powszechne szczepienie przeciwko HBV wszystkich dzieci i młodzieży, a także osób z grup ryzyka. Polityka szczepień różni się w poszczególnych krajach europejskich.

Szczepionka przeciwko HBV nie jest w stanie zapobiec wystąpieniu przewlekłego zapalenia wątroby u osoby, która jest już zakażona.
Może nie być objawów

Wirusowe zapalenie wątroby typu B jest powszechnie nazywane cichą chorobą. Jej objawy są niecharakterystyczne, w 40 proc. przypadków nie występują one wcale. Dlatego też osoby zakażone najczęściej nie są świadome swojego stanu przez wiele lat, a postępująca choroba najczęściej nie jest również rozpoznawana przez lekarzy. Z tego względu, kluczową rolę w kontrolowaniu choroby mają badania przesiewowe, prowadzone zwłaszcza wśród osób z grup ryzyka oraz trafna diagnostyka.

Badania przesiewowe osób z grupy wysokiego ryzyka wirusowego zapalenia wątroby typu B są niezbędne do wczesnej identyfikacji zakażenia i wczesnego podjęcia leczenia. Dzięki nim, możliwe jest szybkie skierowanie osób zakażonych wirusem HBV do właściwej opieki medycznej i zapobieganie rozprzestrzenianiu się wirusa na innych ludzi - pozwalają m.in. na dotarcie ze szczepieniem do osób prowadzących wspólne gospodarstwo i współżyjących płciowo z osobami zakażonymi.

Leczenie przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B polega przede wszystkim na stosowaniu leków przeciwwirusowych i terapii wspierającej. Skuteczne leki przeciwwirusowe spowalniają postęp choroby i opóźniają wystąpienie marskości wątroby. W przypadku wystąpienia krańcowego stadium marskości wątroby jedynym możliwym leczeniem jest przeszczepienie wątroby.

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!
Wróć na gs24.pl Głos Szczeciński