Urlop wypoczynkowy podczas kwarantanny - zasady. Inspekcja pracy odpowiada na ważne pytanie

Zobacz wideo: Osocze ozdrowieńców pod lupą badaczy

Skontaktowała się z nami pani Weronika z Bydgoszczy. - Mam jeszcze ponad 20 dni urlopu z tego roku. Urlop wypoczynkowy jest płatny 100 proc., a zwolnienie lekarskie tylko 80 proc., więc mówiąc wprost zwolnienie lekarskie na kwarantannie się nie opłaca. I jeszcze jedna kwestia: czy pracownik sam zgłasza pracodawcy, że został skierowany na kwarantannę czy robi to sanepid? Czy takie zgłoszenie następuje przed odbyciem kwarantanny czy po jej odbyciu? - dopytuje się nasza Czytelniczka.

Usprawiedliwiona nieobecność na kwarantannie

Iwona Glamowska, p.o. zastępcy Okręgowego Inspektora Pracy ds. Prawno-Organizacyjnych w Bydgoszczy, informuje, że nieobecność pracownika w pracy z tytułu izolacji lub kwarantanny na podstawie decyzji właściwego państwowego inspektora sanitarnego należy potraktować tak, jak zwykłą nieobecność chorobową. Czas orzeczonej kwarantanny stanowi zatem czas usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy zrównany z nieobecnością chorobową i nie powinno się go zamieniać na urlop wypoczynkowy.

- Za czas tej nieobecności pracownik nabywa prawo do wynagrodzenia chorobowego lub zasiłku chorobowego. Za powyższym stanowiskiem przemawia również art. 166 kodeksu pracy, zgodnie z którym część urlopu niewykorzystaną m.in. z powodu odosobnienia w związku z chorobą zakaźną pracodawca jest obowiązany udzielić w terminie późniejszym - wyjaśnia Iwona Glamowska.

Jak dodaje, choć okresu pobytu na kwarantannie nie powinno się zamieniać na urlop wypoczynkowy, to pracodawca może się na to zgodzić, ale tylko do momentu dostarczenia decyzji z sanepidu. Gdy pracownik to zrobi, będzie miał zastosowanie art. 166 kodeksu pracy.

Urlop wypoczynkowy podczas kwarantanny. Trzeba szybko zawiadomić szefa

O fakcie skierowania pracownika na kwarantannę należy powiadomić pracodawcę. Zgodnie z rozporządzeniem z 15 maja 1996 roku w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy, pracownik powinien uprzedzić pracodawcę o przyczynie i przewidywanym okresie nieobecności w pracy, jeżeli przyczyna tej nieobecności jest z góry wiadoma lub możliwa do przewidzenia. W razie zaistnienia przyczyn uniemożliwiających stawienie się do pracy, pracownik jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić pracodawcę o przyczynie swojej nieobecności i przewidywanym okresie jej trwania, nie później jednak niż w drugim dniu nieobecności w pracy.

Jeżeli przepisy prawa pracy obowiązujące u danego pracodawcy nie określają sposobu zawiadomienia pracodawcy o przyczynie nieobecności pracownika w pracy, zawiadomienia tego pracownik dokonuje osobiście lub przez inną osobę, telefonicznie lub za pośrednictwem innego środka łączności albo drogą pocztową.

Jaki zasiłek dla pracownika?

Zgodnie z kodeksem pracy, za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50. rok życia trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego pracownik zachowuje prawo do 80 proc. wynagrodzenia chyba, że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują wyższe wynagrodzenie z tego tytułu.

Ponadto w art. 6 Ustawy z 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa wskazano, że na równi z niezdolnością do pracy z powodu choroby traktuje się niemożność wykonywania pracy:

• w wyniku decyzji wydanej przez właściwy organ albo uprawniony podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi;
• wskutek poddania się obowiązkowi kwarantanny, o której mowa w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi.