W 1842 roku wykonany został głęboki wykop przez Pomorzany, który do dziś stanowi główną trasę wjazdową do miasta.
Pierwszy dworzec był niewielki, wciśnięty między brzeg Odry, a umocnienia. Rosnące potrzeby komunikacyjne spowodowały, że dwadzieścia lat później obiekt został powiększony. Wówczas powstał dziewięćdziesięciometrowy pawilon z halami i poczekalniami, przechowalnią bagażu i kasami. Wciśnięty między Odrę a obwarowania twierdzy nie mógł być zbyt duży. Jego budowa była związana z uruchomieniem linii Berlin - Szczecin, do którego doszło 15 sierpnia 1843 roku.
Już około 1870 roku zabudowania były bardzo zbliżone do obecnego kształtu. Dotychczasowy układ węzła kolejowego uniemożliwiał bezpośrednie przeprowadzenie pociągów tranzytem przez Szczecin. Aby temu zaradzić, postanowiono w 1865 roku przedłożyć tory wiodące przez Dworzec Główny, prowadząc je dalej mostem przez Odrę Zachodnią i Parnicę, co przekształcić miało dworzec szczeciński z czołowego w przelotowy. Trasę tę oddano do użytku w 1869 roku. W niezmienionym stanie przetrwała ona do dziś.
W 1877 roku powstała nowa linia kolejowa Szczecin-Kostrzyn-Wrocław, dla której otwarto osobny dworzec czołowy we wschodniej części Kępy Parnickiej u wylotu ulicy Bytomskiej.
Wraz z rozbudową portu w początkach XX wieku pojawiły się koncepcje przeniesienia dworca w inny rejon miasta. Nowy dworzec miał powstać w rejonie ulicy Narutowicza. Stacja ciągnęłaby się od ul. Dąbrowskiego prawie do skrzyżowania ulicy Sikorskiego z aleją Bohaterów Warszawy. Plany pozostały jednak tylko na papierze, bo przeszkodził ogólnoświatowy kryzys z końca lat dwudziestych XX wieku.
Zobacz także: Dworzec PKP w Szczecinie już gotowy dla pasażerów
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?