Szpital ściga bezdomnego, bo nie zapłacił za operację nogi

Pan Jarosław nie ma z czego zapłacić długu wobec szpitala. Nie ma żadnych dochodów. Pobyt w kluczewskim ośrodku finansuje mu opieka społeczna. Na rękę nie dostaje ani grosza. Jest bezrobotny, ma orzeczenie o niepełnosprawności.

- Szedłem ulicą i pośliznąłem się na mokrych liściach - zaczyna swoją opowieść pan Jarosław. - Złamałem nogę. Trafiłem do szpitala w Szczecinie Zdunowie. Zrobili co trzeba i nogę mi uratowali. Leżałem tam dziesięć dni. Wiedzieli, że jestem bezdomny.

Komornik naciska

Pan Jarosław był na oddziale od 21 grudnia 2006 roku do 2 stycznia roku następnego. Wartość świadczeń, z których korzystał w tym okresie, szpital oszacował na blisko 12 tys. zł. Faktura przyszła na adres ośrodka dla bezdomnych w Kluczewie.

- Nie zapłaciłem, bo nie mam z czego - ubolewa mężczyzna. - Nie wiem, co mam zrobić. Martwię się. Kto wie, czy nie zamienią mi tego na więzienie. Bardzo się tego boję.

Przeciwko bezdomnemu specjalistyczny szpital im. prof. A. Sokołowskiego w Szczecinie wystąpił do stargardzkiego sądu z pozwem o zapłatę. Sąd nakazał mu za leczenie uiścić całą kwotę. Niedawno pan Jarosław otrzymał zawiadomienie o wszczęciu egzekucji przez komornika.

- Najpierw mu pomogli, a teraz chcą nóż w plecy wbić - ostro krytykuje postępowanie szczecińskiego szpitala Janusz Tartanus, prezes Stowarzyszenia Ludzi Bezdomnych i Samotnych Matek w Kluczewie. - W karcie mieli napisane, że jest bez dachu nad głową i pracy. Nie mogli tego umorzyć? Przecież wiadome jest, że on nie zapłaci, bo nie ma z czego!

Obecnie dług pana Jarosława urósł do prawie 16 tys. zł. Do tego doszły koszty procesu prawie 2,5 tys. zł i ok. 700 zł innych należności.

Błaga o umorzenie

Ośrodek dla bezdomnych wystąpił do dyrekcji szpitala o umorzenie długu. Odpowiedzi się nie doczekał.

- Niech osobiście napisze do nas podanie - mówi Tomasz Grodzki, dyrektor szczecińskiego szpitala. - Niektórym pacjentom w takiej sytuacji umarzamy, choć przyznaję niechętnie. To drogie leczenie, za które my ponosimy koszty.

Szef szpitala sugeruje jednocześnie, by ośrodek wystąpił do pomocy społecznej o refundację kosztów leczenia pacjenta lub innych organizacji zajmujących się bezdomnymi.