Skąd się biorą nadpobudliwe dzieci?

Do najczęstszych zaburzeń emocjonalnych występujących u małych dzieci, w szczególności u chłopców należy zespół nadpobudliwości psychoruchowej. Pierwsze objawy dolegliwości pojawiają się już w wieku czterech lat. Zdaniem brytyjskich psychologów wyjaśnienia przyczyn tej dolegliwości należy szukać w okresie życia płodowego. Jej ofiarami - jak zauważyli naukowcy - padają dwukrotnie częściej te dzieci, których matki podczas ciąży cierpiały na stany lękowe i depresje.

- Stan emocjonalny ciężarnej kobiety ma olbrzymi wpływ na zdrowie płodu, a następnie dziecka. Zapewne istnieją inne czynniki sprzyjające rozwojowi nadpobudliwości u dzieci, jednak sama skłonność do tego zaburzenia jest prawdopodobnie cechą wrodzoną - mówi Vivette Glover, główna autorka badań, profesor psychobiologii z londyńskiej uczelni Imperial College. Sądzi ona, że silny lęk, który pojawia się u niektórych kobiet w ostatnim trymestrze ciąży może zahamować dostawę krwi do matczynego łona, a tym samym - do płodu. Jego system nerwowy zaczyna otrzymywać mniej tlenu i związków pokarmowych. Rozwój mózgu ulega wówczas zakłóceniu. Ponadto w organizmie zlęknionej matki wydziela się więcej hormonu stresowego - kortyzolu. Poprzez łożysko dostaje się on również do płodu i modyfikuje nieco funkcje układu hormonalnego.

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z zaburzeniami koncentracji uwagi, czyli ADHD (od ang. Attention Deficit Hyperactivity Disorder), opisany został po raz pierwszy w Stanach. Należy do najczęstszych zaburzeń emocjonalnych u dzieci. Obserwuje się go u 3-5 proc. populacji, ale znacznie częściej występuje u chłopców niż u dziewczynek. Psycholodzy określają precyzyjnie, jakie kryteria muszą być spełnione, aby można było rozpoznać i zidentyfikować to zaburzenie. Główne objawy to: kłopoty z koncentracją, impulsywność oraz nadaktywność ruchowa. Te symptomy muszą się utrzymywać przez co najmniej pół roku oraz występować w różnych sytuacjach życiowych (szkoła, dom, kontakty z rówieśnikami), powinny również utrudniać naukę oraz upośledzać funkcjonowanie w grupie rówieśniczej.