Sensacyjne odkrycie na Cmentarzu Centralnym. To płyta z dawnego cmentarza Bethanii [ZDJĘCIA]

- Płytę po 1945 roku usunięto z cmentarza Bethanii przy ul. Wawrzyniaka. W 2007 roku podczas urządzania lapidarium ułożono płyty z lat 30. i 40. XX w. Wśród nich trafiła płyta Fischera z 1877 roku, która pasowała wykonawcom ze względu na wielkość i podobieństwo do płyt od pochówków urnowych. Na płycie wyryto cytat z księgi Izajasza 57.2: a on odchodzi, by zażywać pokoju. Ci, którzy postępują uczciwie, spoczywają na swoich łożach - mówi komisarz dr Marek Łuczak, policjant i historyk.

Kim był Julius Fischer?

Julius Fischer urodził się 11 listopada 1810 roku w Rudnick Kreis Rastenburg. Był synem właściciela majątku Fischera i Henriette z d. Kuhnke z Rudnick. Julius był nauczycielem i mieszkał (1877) przy ul. Wawrzyniaka (Alleestraße). Ożenił się z Anną Fischer z d. Meissner (ur. 4 kwietnia 1800 roku, zm. 14 lipca 1872 roku).

Mieli syna Carla Johannesa Gustava Fischera (ur. 11 grudnia 1843 roku w Wehlack/Wenden in Ostpreußen, 2 lipca 1872 roku w Międzyzdrojach Gustav ożenił się z Wilhelmine Johanne Luise Quistorp (ur. 30 czerwca 1853 roku w Szczecinie, córką Johannesa Heinricha Quistorpa i Wilhelmine Quistorp z d. Theune), z którą zamieszkał w Berlinie). Małżeństwo Carla Fischera i Marii Fischer z d. Quistorp pochowano na cmentarzu Bethanii obok rodziców, gdzie zachował się ich nagrobek w formie otwartej księgi.

Julius Fischer zmarł 23 lutego 1877 roku w Szczecinie. O jego śmierci zawiadomił Hermann Küssner, zamieszkały przy ul. Wawrzyniaka w Szczecinie. Płyta nagrobna Juliusa znajdowała się na cmentarzu w Bethanii, po 1945 roku przeniesiono ją na teren Cmentarza Centralnego. Podczas urządzania lapidarium ułożono płyty z lat 30. i 40. XX w. eksponując płyty do pochówków urnowych. Płyta Fischera wielkością i kształtem pasowała do schematu, więc prawdopodobnie nikt nie zainteresował się, że płyta jest z 1877 roku. Powstała 23 lata przed otwarciem Cmentarza Centralnego i 48 lat przed otwarciem szczecińskiego krematorium i rok przed otwarciem pierwszego krematorium w Niemczech. Bowiem pierwsze krematorium w Niemczech otwarto 10 grudnia 1878 roku w mieście Gotha. W tym samym roku zbudowano krematorium w Hamburgu, włączone do intensywnej pracy po epidemii cholery w 1892 roku. W 1911 roku prawo pruskie, ustawą Gesetz, betreffend die Feuerbestattung z 14 września wprowadziło możliwość kremacji zwłok. W tym samym roku w Berlinie powstało Berlińskie Stowarzyszenie Kremacji. 15 maja 1934 roku w Niemczech wprowadzono kolejną Ustawę o kremacji, a w ślad za nią rozporządzenie o wdrożeniu prawa kremacyjnego z 10 sierpnia 1938 roku. W Szczecinie krematorium dobudowano do kaplicy głównej w 1925 roku. Oddano je do użytku 16 lutego tego samego roku.

- Dobrze, że płyta Juliusa Fischera zachowała się i że udało się ją zidentyfikować, może na kanwie porządkowania cmentarza przy ul. Wawrzyniaka, warto byłoby pomyśleć o przeniesieniu tam płyty Fischera. W ten sposób przywrócilibyśmy porządek historyczny. W końcu tam jest pochowany, tam spoczywają jego bliscy i tam pracował wiele lat jako nauczyciel - uważa Marek Łuczak.