Rycerze stanęli na Zamku Drahim

Szczęk oręża walczącego rycerstwa niesie się hen daleko nad jeziorem Drawsko.

Atrakcje przygotowano z okazji 891 rocznicy powstania Zakonu Ubogich Rycerzy Komandorii Tempelburg. Jak zapewnia właściciel drahimskiego zamczyska Zbigniew Mikiciuk, takie atrakcje można zobaczyć w każdy weekend wakacji. A nawet w dzień powszedni. - Trzeba tylko do nas przyjechać - zachęca Pan na Zamku.

Turyści i letnicy, także ze Szczecina, Świnoujścia czy Stargardu, którzy w niedzielę tłumnie stanęli na zamczysku, smakowali miejscowej kuchni. Palce lizać! Przysmaki sprawiane są według najprawdziwszych średniowiecznych. Niepowtarzalny smak daje chleb rycerski o średnicy ponad 70 cm pieczony przy zachowaniu prastarej procedury, smalec braci joannitów oraz bigos na świeżej dziczyźnie - specjalność gdańskich kupców z XIII wieku.

Na Drahimiu znajduje się też muzeum, w którym zobaczyć (kupić też) można min.: broń, zbroje, narzędzia tortur, monety oraz niezliczone przedmioty codziennego użytku z okresu świetności zamczyska.

Historia zamku jest niezwykła. Wzdłuż przesmyku, pomiędzy jeziorami Drawsko i Żerdno przy drodze z Czaplinka do Połczyna Zdroju, wiódł pradawny szlak handlowy łączący Kołobrzeg z Wielkopolską Dla jego kontroli i ochrony już w VII wieku znajdował się gród otoczony wałami ziemnymi.

W 1286 roku książę pomorski Przemysław II sprowadził na Pomorze Templariuszy i nadał im ziemię od Drawy do Czaplinka. Gdy na te tereny przybyli Joannici, łatwo przejęli warownię od Templariuszy. W roku 1360 przystąpili do budowy kamiennej fortecy. Zamek Drahim wzniesiony został na planie zbliżonym do kwadratu o bokach długości ponad 40 m. Mury były imponujące. Wzniesiono je na 12 m, a grubość dochodziła do 2,5 m. W przyziemiu znajdowało się więzienie i pomieszczenia gospodarcze, na pierwszym piętrze - pomieszczenia mieszkalne i gościnne, a najwyżej - magazyny i spichrze.

Roboty zakończono około 1366 roku. Zaraz potem przeniesiono tu siedzibę baliwatu, ponieważ dotychczasowy zamek w Czaplinku, który dotychczas pełnił tę rolę, znalazł się we władaniu polskiego króla.

W 1368 roku Kazimierz Wielki przyłączył do Polski również Stare Drawsko, jednak dotychczasowi właściciele pozostali na nim, jako lennicy. Joannici nie poddawali się polityce polskiej, w związku, z czym Władysław Jagiełło w 1407 roku odebrał im zamek i uczynił w nim siedzibę starostwa grodowego.

W latach 1628-1632 starostą na Drahimiu był Jan Sędziwój Czarnkowski. Z tego też okresu pochodzi pierwszy dokładny opis zamku. Od 1657 roku należał on do władców Brandenburgii, najpierw, jako zastaw, potem przeszedł ostatecznie na ich własność. Oni to w drugiej połowie XVII wieku zmodernizowali fortyfikacje zamkowe.

W 1758 roku zamek został opuszczony po tym, jak zniszczył go pożar. W 1784 roku niszczejącą budowlę rozpoczęto rozbierać, wykorzystując cegłę, bo budowy pobliskich kościołów. W granicach Polski Drahim znalazł się ponownie po II wojnie światowej. Najpierw został przebadany, potem, w latach 1963-1968 zabezpieczony przed dalszymi zniszczeniami.

W czasie prac archeologicznych znaleziono tu około 500 fałszywych monet. Tak oto legenda się spełniła. Po tym odkryciu archeolodzy nie mieli już wątpliwości, że Joannici założyli w Drahimiu tajną mennicę, w której podrabiali złote i srebrne monety kilku państw, nie używając do tego celu szlachetnych kruszców! Dla przypomnienia tego procederu na zamku znów ruszyła mennica.