Rozpoczyna się budowa nowej siedziby Wód Polskich w Szczecinie. Będzie za 40 mln zł i 30 miesięcy [ZDJĘCIA]

W niecodziennych bardzo malowniczych okolicznościach, bo na statku zacumowanym na Odrze tuż przy tzw. szczecińskiej Wenecji, Marta Kobrzyńska- Chudzik, dyrektorka Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej PGW Wody Polskie i Jarosław Maślanka, dyrektor Budimexu S.A. podpisali umowę na przebudowę budynku przy ul. Kolumba 80 na nową siedzibę Wód Polskich. To początek rewitalizacji tego regionu Szczecina.

Wenecja Północy powinna być sercem miasta

- To przepiękne miejsce, Wenecja Północy, powinno być sercem życia wodnego miasta, powinno być na każdej pocztówce ze Szczecina — mówił podczas uroczystości minister Marek Gróbarczyk, sekretarz stanu, pełnomocnik rządu ds. gospodarki wodą oraz inwestycji w gospodarce morskiej i wodnej Ministerstwa Infrastruktury. - A to, jak wygląda w tej chwili, to nie ma co ukrywać, wielka plama na honorze włodarzy Szczecina.

Zdradził też, że pomysłodawcą przeniesienia, a przede wszystkim renowacji budynku przy ul. Kolumba 80, był prezes PGW Wody Polskie — Krzysztof Woś, który rozpoczął ten proces jeszcze jako dyrektor Urzędu Żeglugi Śródlądowej w Szczecinie.

- Pamiętam, jak mówił „musimy to zrobić”, „musimy zająć się przywróceniem świetności szczecińskiej Wenecji” - opowiadał Gróbarczyk.

- Nie musiałem wcale długo przekonywać ministra Gróbarczyka do tego pomysłu — dodał Krzysztof Woś, prezes PGW Wody Polskie.

Przyznał, że renowacja budynku to wyzwanie. Podkreślał również, że ta inwestycja będzie realizowana na wodach śródlądowych.

Szczecin to takie specyficzne miejsce

- Bo Szczecin to takie specyficzne miejsce, gdzie przebiegają granice wód morskich i śródlądowych — mówił prezes Woś. - A tu podobnych miejsc, które mogą stać się wizytówkami miasta jest sporo. Te „perełki” czekają na ten swój moment.

Z kolei minister Gróbarczyk, przypomniał, że zanim doszło do podpisania tej umowy, to spółka Wody Polskie przeprowadziła aż trzy przetargi.

- Wykonawcy, jak zobaczyli, z czym będą mieli do czynienia, zwyczajnie odstępowali od podpisania umowy — przyznał minister. - Bo zobaczyli, że to niezwykle trudne przedsięwzięcie, wymagające precyzji i zaangażowania.

Renowacja budynku przy ul. Kolumba 80 polegać ma na przebudowie, nadbudowie i częściowej rozbudowie, pofabrycznego budynku biurowo-magazynowego, a także zagospodarowaniu terenu i wyposażeniu go w niezbędną infrastrukturę zewnętrzną i wewnętrzną. To dla firmy wykonawczej prawie 508 m kw. powierzchni zabudowy, około 2,5 tys. m kw. powierzchni całkowitej i 2,1 tys. m kw. powierzchni użytkowej wraz z kondygnacją podziemną i czterema naziemnymi.

- Przy tej inwestycji przyjęliśmy formułę zaprojektuj i wybuduj, bo zależało nam na czasie — zdradził prezes Krzysztof Woś.

Koszt całkowity przedsięwzięcia to ponad 40,5 mln zł brutto i termin 30 miesięcy od dnia podpisania umowy (termin odbioru końcowego ustalono na 25 listopada 2025 roku).

- Po zakończeniu renowacji, to będzie jedno z najpiękniejszych miejsc w Szczecinie — podkreślił Marek Gróbarczyk. - I spowoduje to, że Szczecin zyska nową dynamikę rozwoju. Myślę, że będzie ogromną chlubą dla Szczecina.
- To działanie Wód Polskich powinno być początkiem renowacji szczecińskiej Wenecji — mówił Woś. - Mam nadzieję, że tym przykładem pójdą inni.

Co to za budynek przy ul. Kolumba
W 1856 roku Komendantura Twierdzy Szczecin wydała pierwsze pozwolenia na zabudowę terenu działek przy ul. Krzysztofa Kolumba położonych bezpośrednio nad Odrą oznaczonych nr – 81-82. W 1885 roku parcela przy ul Kolumba nr 80 nie była jeszcze zabudowana, a od działki nr 81 oddzielał ją kanał wodny.

Obecny budynek przy ul. Kolumba 80 powstał w wyniku przebudowy wcześniejszego mieszkalnego, zbudowanego tu w roku 1890 wg projektu architekta Siegfrieda Pawela i Poerschkego. Prawdopodobnie przyjęto rozwiązanie fasady wg projektu tego ostatniego. Pierwszy projekt zabudowy parceli budynkiem z funkcją mieszkalną i przemysłową został wykonany w lutym 1890 r. dla właścicieli Pomorskiej Fabryki Glazury- Sauerbier’a i Weiland’a. Budynek określono jako masywny, powstały na 167 mkw. powierzchni zabudowy.

W końcu XIX wieku rozpoczęto pierwsze prace mające na celu wzmocnienie nabrzeża i dostosowanie parcel pod przyszłe potężne budynki przemysłowe.

Po roku 1900 parcela wraz z zabudową została włączona w obręb sąsiednich nieruchomości należących do Carla Lefever’a. Istniejąca tu fabryczna zabudowa, obejmująca wytwórnię drożdży i alkoholi, utworzyła, malowniczy obraz zróżnicowanej wysokościowo, przemysłowej architektury ceglanej, która przetrwała do obecnych czasów. Budynki prezentują się szczególnie atrakcyjnie od strony rzeki Odry, z której nurtem bezpośrednio graniczą ich elewacje. W 1907 roku Lefevre skomunikował łącznikiem na poziomie 2 piętra część przemysłową budynku przy Kolumba 80 z częścią spichlerzową wytwórni drożdży i alkoholu przy Kolumba 81-82. W tym samym czasie powstał, wg projektu Carla Kelma, mur grodzący parcele oznaczone jako 79-76, również należące do Lefever’a.

W latach 1908 -1910 Kelm wykonywał kolejne projekty rozbudowy domu mieszkalnego wraz z częścią gospodarczo — przemysłową. Ostatecznie końcowy projekt powstał w 1911 roku, a jego autorem był S. Pawel przy przyjęciu projektu fasady wg Kelma. Nowa część została dobudowana do elewacji fabryki przy Kolumba 81 i posadowiona na zasypanym kanale wodnym wcześniej oddzielającym od siebie obie budowle. Zmiany architektoniczne wprowadzono nie tylko w części mieszkalnej, ale także użytkowanej gospodarczo. Wzmocniono konstrukcyjnie pomieszczenia stajni wprowadzając podpory stalowe w cementowej otulinie.