Pomysł na uczczenie 200-lecia urodzin szacownej szczecińskiej rodziny

Miejscem, gdzie prawdopodobnie spoczywają Johannes i jego syn Martin Quistorp jest dawny cmentarz ośrodka opiekuńczego Bethanien przy obecnej ul. Wawrzyniaka.

- Uważamy, że tak jak jesteśmy dumni z naszego miasta, które tworzył Quistorp, tak samo powinniśmy być dumni z ich upamiętnienia – mówi Łukasz Jaszczyk ze Stowarzyszenia Denkmal Pomorze. - Nasze stowarzyszenie działa przede wszystkim w obszarze dawnych cmentarzy i chcielibyśmy również upamiętnienia Quistorpów w miejscu ich spoczynku. Zachowany cokół może być podstawą do takich działań. Teren wpisany jest do rejestru zabytków, jednak jeśli będzie to zgodne z zaleceniami, to rozważamy możliwość odtworzenia płyt nagrobnych Quistorpów. Takie prace miały miejsce m.in na Cmentarzu Centralnym.

200-rocznica urodzin przypada za dwa lata. Do tego czasu mają się wykrystalizować konkretne plany.

- Tym bardziej, że mieszkańcy również popierają inicjatywę. Pomysłów jest wiele, są też plany innych miłośników Szczecina. Jesteśmy otwarci na rozmowy i konsultacje. Rozważamy oczywiście prowadzenie zbiórki, zgłoszenie projektu do Szczecińskiego Budżetu Obywatelskiego. Chcemy poznać nastroje i nastawienie dla takiej inicjatywy. Jest to taka szczecińska debata i mamy nadzieję, że wiele osób weźmie w niej udział - dodaje pan Łukasz.

Kim byli Quistorpowie

Johannes Heinrich Quistorp (1822 - 1899) był przedsiębiorcą i filantropem. Ufundował kompleks zakładu opiekuńczego Bethanien w roku 1868 prowadzonego przez siostry diakoniski. Przekazał miastu ziemię, na której powstał Quistorp Park, obecny Park Kasprowicza. Odstąpił miastu placu przy ul. Wielkopolskiej 15 z przeznaczeniem pod budowę gimnazjum. Zakładał kasy dla wdów i sierot oraz współfinansował kilka zakładów opiekuńczych.

ZOBACZ TAKŻE: Wieża Quistorpa w Szczecinie

+11 Zobacz galerię

Martin (1861- 1929) polecił wybudować upamiętniającą ojca Wieżę Quistorpa. W jego przedsiębiorstwach prowadzono wzorową politykę socjalną. Z jego datków utrzymywano zakład dla sierot, liceum, w Lasku Arkońskim sanatorium, pensjonat dla dziewcząt, zakład dla głuchoniemych, dom nauczycielek. Aktywnie uczestniczył w rozwoju Szczecina, m.in. w 1924 sprzedał urzędowi miejskiemu plac pod budowę magistratu, co zainicjowało nowy układ architektoniczny nowej części miasta. W 1925 r. miasto otrzymało od niego Las Arkoński, wraz z wieżą widokową.