Pomnik Heleny Majdaniec w Parku Kasprowicza. Pomysł bratanicy artystki

Decyzja leży w rękach radnych Szczecina. Projekt uchwały jest już gotowy. Trafi pod obrady na najbliższej sesji, w przyszłym tygodniu.

W styczniu minęło 20 lat od śmierci Heleny Majdaniec. Jej rodzina wpadła na pomysł upamiętnienia artystki poprzez stworzenie pomnika. Inicjatorem jest Małgorzata Majdaniec, bratanica. Monument miałby stanąć w pobliżu Teatru Letniego w Parku Kasprowicza.

- Inicjatywa związana z upamiętnieniem Heleny Majdaniec na terenie parku miejskiego im. Jana Kasprowicza została zainicjowana przez Małgorzatę Majdaniec, bratanicę wokalistki. Prowadzone działania mają na celu upamiętnienie jednej z największych gwiazd bigbitu, wykonawczyni piosenek „Zakochani są wśród nas”, „Rudy rydz” czy „Jutro będzie doby dzień”. Ufundowanie akcentu rzeźbiarskiego przez rodzinę piosenkarki stanowi uczczenie jej pamięci w związku z dwudziestą rocznicą śmierci wokalistki - czytamy w uzasadnieniu projektu.

Autorem rzeźby ma być znana artystka Dorota Dziekiewicz – Pilich. Helena Majdaniec ma być przedstawiona w formie stojącej na płycie winylowej, z mikrofonem w ręku. Rzeźba posadowiona na kamiennym cokole zostanie wykonana z brązu patynowanego. Cokół w formie okrągłej płyty winylowej będzie zawierał fragmenty tekstów piosenek.

Helen Majdaniec urodziła się 5 października 1941 w Mylsku, zmarła 18 stycznia 2002 w Szczecinie. Polska wokalistka bigbitowa, nazywana „królową twista”. Od 1968 mieszkała we Francji. Debiutowała w 1962 w Szczecinie w klubie studenckim „Pinokio”. W 1962 wystąpiła na II MFP w Sopocie, a w 1963 FPP w Opolu. Od 1963 nagrywała płyty. W latach 60 XX w. występowała m.in. w paryskiej „Olympii” oraz w Szwajcarii, Jugosławii, na Węgrzech i w Polsce. Współpracowała z takim zespołami jak Radiowy Zespół M-2 oraz Czerwono-Czarni (1962) i Niebiesko-Czarni (1964), Ricercar 64, Studio Rytm oraz kompozytorami Piotrem Figlem i Bogusławem Klimczukiem. Wystąpiła też w filmach polskich (Janusza Nasfetera, Kazimierza Kutza) i niemieckich. W 1968 wyemigrowała do Francji i zamieszkała w Paryżu, gdzie śpiewała w kabaretach „Raspoutine” i „Shéhérazade”. Pracowała też dla radia i telewizji francuskiej. Występowała także w Kanadzie, Kuwejcie, Maroku. W 1970 wzięła udział w koncercie „50 lat polskiej piosenki” w Polsce i USA. 16 stycznia 2002 wzięła udział wraz z Karin Stanek w nagraniu Rozmów w toku. Dwa dni później zmarła nagle, w swoim rodzinnym domu w Szczecinie. Urnę z prochami piosenkarki złożono w rodzinnym grobie na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie. Jej imię nosi Teatr Letni w Szczecinie.