Podsumowanie sezonu 2009/2010 Pogoni Szczecin. Jesień zepsuła wiosnę

Liczby Pogoni

Liczby Pogoni

3- tylko tyle zwycięstw Pogoń odniosła wiosną, w porównaniu do 10 jesienią
7- tylu napastników leczyło krócej, lub dłużej kontuzje w tym sezonie
17- tylu zawodników strzelało dla portowego klubu gole w tym sezonie
44- aż tyle spotkań portowcy musieli rozegrać w tym sezonie
To najwięcej spośród ekip ze
szczebla centralnego. W 42 spotkaniach
wystąpił Przemysław
Pietruszka.

Rację mają jedni i drudzy. Rzeczywiście, piąte miejsce Pogoni w I lidze jak na beniaminka nie jest złym osiągnięciem. A pamiętajmy, że portowcy grali w rozgrywkach z zespołami, które miały dużo większe ciśnienie na awans - jak choćby Górnik Zabrze, Widzew Łódź, czy jego lokalny rywal ŁKS. Budowa drużyny wymaga czasu, a przygotowanie nie tylko sportowe, ale i organizacyjne do powrotu do ekstraklasy, to trudne zadanie.

- Apetyt rośnie w miarę jedzenia, a po jesieni w I lidze i po dobrych występach w Pucharze Polski, zamarzyło nam się odniesienie dwóch sukcesów - przyznaje trener Pogoni, Piotr Mandrysz.

Portowców, choć może to zabrzmieć dziwnie, zgubiła w I lidze bardzo dobra jesień. Pogoń skończyła pierwszą rundę na drugim, premiowanym awansem, miejscu, co wprawiło piłkarzy w samozadowolenie.

Tak dobre rezultaty można po części wytłumaczyć rozpędem z poprzednich sezonów. Dwa szybkie awanse, niezła atmosfera wokół drużyny, trafione letnie wzmocnienia - to wszystko przełożyło się na wyniki. W formie byli Olgierd Moskalewicz, Piotr Petasz, a piłkarze jako drużyna prezentowali się również nie najgorzej.

W przerwie zimowej stało się jasne, że trzeba postarać się wykorzystać okazję do awansu. Może lepiej było wtedy głośniej o tym nie mówić, nadal grać jako beniaminek, tylko o jak najlepsze rezultaty. Przyjęcie roli jednego z pretendentów do awansu spętało wiosną nogi piłkarzom Pogoni, co kilkukrotnie powtarzał po spotkaniach trener Mandrysz. Presja w Szczecinie zawsze była duża. Teraz jest szczególna, bowiem już kilka lat kibice czekają na ekstraklasę. Fani portowej jedenastki narzekają, że wzmocnienia zimowe, nie były tak dobre, jak letnie. Trochę jest w tym racji.

- Bojarski zanim przyszedł do Pogoni, nie grał w piłkę przez 10 miesięcy, Klatt szybko się zablokował. A jak się odblokował, to złapał uraz. Zawadzki przez kontuzję także nie przepracował dobrze okresu przygotowawczego, a Jarun grał na tyle, ile go stać - tak o transferach opowiada szkoleniowiec Pogoni.

Wygląda to na tłumaczenia Mandrysza. No, ale wytłumaczyć się z fatalnej wiosny trzeba. Postępu w grze portowców nie było żadnego, a wygrane zaledwie trzy spotkania mówią same za siebie.
Z kolei Puchar Polski od początku sezonu nie był priorytetem, co widać też po pierwszych wynikach (Pogoń dwa razy w początkowych rundach wygrała po dogrywkach). Później sytuacja się zmieniła. O portowcach w kraju robiło się coraz głośniej, bo odprawiali z kwitkiem kolejne ekipy z ekstraklasy. W klubie też zauważono ten pozytywny szum wokół drużyny. Z coraz gorszymi wynikami w I lidze, coraz większego znaczenia nabierał triumf w pucharze. Jagiellonia Białystok pokazała jednak miejsce w szeregu Pogoni, choć część szczecińskich fanów już marzyła o europejskich pucharach.

Pogoń została z niczym. Czy jednak tak do końca? Awansu, ani Pucharu Polski nie mamy. A co mamy?

Na pewno trzon dobrej drużyny, o czym mogą świadczyć propozycje dla piłkarzy z klubów ekstraklasy. Trenera, który będzie z piłkarzami pracował już prawie trzeci sezon, co daje nadzieję na przyszłość. Potencjał kibiców, którzy kilka razy w I lidze w ponad połowie wypełnili stadion, a prawdziwy pokaz dali podczas bydgoskiego finału Pucharu Polski. Na takich podstawach buduje się dobry zespół. Mamy więc podstawy do optymizmu przed zbliżającym się sezonem.