Pobierowo poza sezonem to czysty relaks. Tak spokojnie jest we wrześniu w nadmorskiej miejscowości

Jeszcze otwarte są knajpki i bary. Jeszcze swobodnie można pójść na lody czy kupić gofra. Oczywiście nie wszystkie punkty handlowe i gastronomiczne nadal są czynne. Sporo z nich po wakacjach zamnkęło się na cztery spusty. Ale te, które otwarte są podczas tej wczesnej jesieni, wprowadziły specjalne zniżki. Nawet z 40 procentowym upustem można zjeść obfity obiad w punkcie gastronomicznym w centrum Pobierowa, taniej zapłacicie też za lody kręcone czy te gałkowe.

Dla porównania, gałka lodów w Międzyzdrojach to wydatek 8 zł, czasami 10 zł. W Pobierowie kosztują nawet 5 zł.

A miejscowość sama w sobie jest urokliwa. Turyści cenią sobie ją przede wszystkim za to, że znajduje się w lesie.

- Wystarczy wyjść na próg domu, aby poczuć las - mówią turyści.

Zobacz zdjęcia i poczuj tę atmosferę:

Niestety, niewielu turystów wie, że Pobierowo znane jest juz od XIV wieku. Że była to do XVIII wieku osada rodu von Kleist. Wtedy to rodzina sprzedała swoja posiadłość. Od XIX wieku osada zaczęła tracić rolniczy charakter, z powodu zasypywania ziemi uprawnej piaskiem z brzegu morskiego i zaczęła przekształcać się w miejscowość wypoczynkową. W roku 1820 nastąpiło oddzielenie chłopów od majątku ziemskiego należącego od lat do rodziny von Kleistów. Chłopi utworzyli gminę Małe Pobierowo, podczas gdy majątek zachował nazwę Duże Pobierowo.

W roku 1886 w księgach ziemskich zarejestrowanych było kilkudziesięciu rolników, a na początku ubiegłego stulecia zaledwie trzech. W 1896 roku majątek przeszedł w ręce niejakiego Roberta Krausego. Około 1939 roku Krause, ówczesny właściciel wsi, przekazał berlińskiemu przedsiębiorcy Gervais około 3000 mórg lasu w Pobierowie jako działki na sprzedaż pod budowę domków letniskowych. Pobierowo zostało podzielone w ten sposób, że na każdą morgę przypadały 3 miejsca do budowania o powierzchni 800 m² + 100 m². Cena jednej działki wynosiła ówczesne 663 RM. Sprzedaż rozreklamowano poprzez środki przekazu.

W tym samym czasie zorganizowano sieć busików przewożących pasażerów z Berlina. W ten sposób Pobierowo, z piękną plażą, stało się ulubionym miejscem wypoczynku berlińczyków. W sumie w okresie międzywojennym wybudowano ok. 1000 domków wczasowych. Na wczasach w Pobierowie przebywali wówczas Günter Eich i Theo Lingen, a w domu letniskowym na klifie mieszkała Eva Braun. Stąd pewnie Pobierowo przez ;lata było na ustach i Niemców i Polaków, a wycieczki, które od czasu do czasu tylko zagladały do miejscowości, zawsze musiały "zaliczyć" prawdopodobną dawną letniskową "posiadłość" Ewy Braun.

Po wojnie niewielkie, drewniane domki letniskowe przejął Fundusz Wczasów Pracowniczych, a wczasy w nich stanowiły nagrodę dla przodowników pracy. Później przybyło trochę ośrodków wczasowych należących do zakładów pracy.

W latach 1973–2003 w Pobierowie stacjonowała Jednostka Wojskowa nr 4126, w której stacjonował 71 Dywizjon Rakietowy Obrony Powietrznej wchodzący w skład 78 Pułku Rakietowego Obrony Powietrznej. Dywizjon uzbrojony był m.in. w przeciwlotnicze zestawy rakietowe typu S-125M Newa. Formowanie dywizjonów na linii brzegowej wiązało się z realizacją koncepcji obrony wybrzeża morskiego przez środki rakietowe. W listopadzie 2003 roku jednostka została rozformowana i przeniesiona do Mrzeżyna.