„Planetarium”, magiczna wystawa czeskiego artysty w TRAFO od czwartku [ZDJĘCIA]

„Planetarium”, pod taką nazwą Jiří Kovanda przedstawi szczecinianom swoją twórczość. W monumentalnej sali wystawowej byłej szczecińskiej stacji transformatorowej, artysta stworzy dominującą, określającą, a mimo to subtelną i do pewnego stopnia intymną instalację. Na galeryjnej podłodze ułoży z punktów świetlnych gwiazdozbiory Barana, Delfina, Liry i Wagi. W ten sposób dyskretnie poruszy temat konwersji związanej z przemianą byłego budynku przemysłowego na „zakład i obserwatorium sztuki współczesnej”. Autor postara się zaprosić odbiorców do zajrzenia na źródła własnego potencjału, oświecenia zapomnianych zakamarków wyobraźni, szczególnie tych pokrytych pośpiechem codziennych obowiązków.

Pomocne w interpretacji nowej instalacji Kovandy będą jego wcześniejsze realizacje z lat 70. i początku lat 80. XX wieku. Prace przedstawiają bowiem pewne podstawowe tendencje twórcze artysty, ale także nawiązują do samego miejsca wystawy. Wybór dzieł pozwoli zapoznać się z kultowymi akcjami i minimalistycznymi interwencjami Jiříego Kovandy. Eksperymentalne, obrazowe formy z okresu postkonceptualnego artysty powstawały w atmosferze transformacji społecznej lat dziewięćdziesiątych.

Będzie można również zobaczyć przykłady powrotu autora do form publicznego performansu czy subwersyjnych instalacji przestrzennych, charakteryzujących strategię wyrazu rozwijaną przez artystę w nowym tysiącleciu. Choć właściwie Jiří Kovanda stworzył niewielką liczbę rzeczywiście rozległych i dominujących dzieł, w jego kontemplacyjnym sposobie wyrazu kwestie postrzegania i tematyzacji przestrzeni należą do najbardziej istotnych i długotrwale poruszanych zagadnień. Być może to właśnie na tej wystawie będzie można znaleźć źródło znacznego wpływu autora na sytuację artystyczną u progu nowego tysiąclecia.

W zupełnie odmiennych okolicznościach, przy diametralnie różnych parametrach ustanawiania i przeżywania wymiarów społecznych i fizycznych, prace artysty otworzą drogę do definiowania tożsamości współczesnej sztuki czeskiej, a w szerszym kontekście także środkowoeuropejskiej. Tożsamości stojącej między przeszłością a przyszłością, otwartej na partycypację osiągalnego otoczenia, budowanej na relacjach przestrzennych odpowiadających możliwościom fizycznym jednostki oraz opierającej się na nasilającej się wirtualności istnienia społecznego i uzależnieniu od technologii.