Od "Grubego Joska" do Berensa. Jak imprezowały elity II RP, czyli mapa modnych miejsc Polski

Przykład szedł z góry. W wydaniu z 14maja 1931 r. „Rekord Wieczorny” donosił: „W ciągu ubiegłej doby policja warszawska zanotowała trzy zajścia przed drzwiami zakładów gastronomicznych. Na ul.Widok pp. Józef Kamiński (Leszno 112) i Michał Tarnowski (Żytnia 14) długo pukali do zamkniętej już gospody »Zacisze«. Ponieważ nie chciano ich wpuścić, stłukli dwie szyby oraz portjera, p. Józefa Kucharskiego. Do »Adrji« dobijała się o godzinie 3-ej nad ranem p. Maryla Kulicka z ulicy Zielnej.

Wynikło zajście ze szwajcarem. Zirytowana dama stłukła witrynę. Szwajcar wyszedł bez szwanku. Do popularnego »Marsa« na Nowym Świecie usiłował dostać się, mimo spóźnionej pory, p. Szczepan Grabowski. Ostatecznie wpuszczono go, ale wódki nie dano. W uniesieniu wyciągnął rewolwer i wziął na muszkę bufetowego”. Alarmowano też o alkoholowej pladzewwojsku. Tak zwana mocna głowa uchodziła za ważniejszą z żołnierskich cnót. Z Kolei „alkoholowe męstwo” należało okazywać zwłaszcza wobec kolegów z innych rodzajów broni.

Do anegdoty przeszedł pewien rotmistrz ułanów, który uważał umiejętność picia za nieodłączny składnik wojskowego wyszkolenia. „Słabe głowy! Panie! Co za młodzież” - narzekał na podkomendnych. „Co z tego wyrośnie? Chodzić to nie umie, chwieje się, a potem leżą jak barany. I to mają być żołnierze?”. Z czasem dowództwo zaczęło promować wśród oficerów modę na abstynencję, zwłaszcza że birbanckie wyczyny często kończyły się nie tylko kacem: żołnierze wszczynali burdy na ulicach, dochodziło do krwawych pojedynków,wypadków szczególnie w pułkach lotniczych.

Na zdjęciu: Kawiarnia "Adria" w Warszawie. Widoczne wnętrze kawiarni, goście i muzyk grający na akordeonie.