Największy statek pasażerski świata powstał w szczecińskiej stoczni Vulcan. To "Kaiser Wilhelm der Grosse"

Wyrazem rywalizacji na morzu była Błękitna Wstęga Atlantyku, czyli nagroda dla statku, który w najkrótszym czasie przepłynął Ocean Atlantycki. Wstęga została po raz pierwszy oficjalnie przyznana w 1860 roku. Była oddzielnie przyznawana za najszybszy rejs ze wschodu na zachód i zachodu na wschód. Pierwszym, który odebrał ten zaszczytny tytuł Brytyjczykom był zwodowany w 1897 roku „Kaiser Wilhelm Der Grosse” (Cesarz Wilhelm Wielki). Parowiec przez dwa lata był największym statkiem pasażerskim świata. We wrześniu wyruszył z Bremerhaven do Nowego Jorku. W listopadzie 1897 roku po raz pierwszy zdobył Błękitną Wstęgę, ale już cztery miesiące później rekord odebrała „Lucania” z linii Cunarda. W czerwcu 1900 roku statek cudem uniknął uszkodzeń podczas dużego pożaru mola w Hoboken, New Jersey. 21 listopada 1906 roku Kaiser Wilhelm der Grosse został staranowany w Cherbourgu przez brytyjski parowiec Orinoko i został poważnie uszkodzony. W wyniku wypadku zginęło pięciu pasażerów. Wyrwa w kadłubie miała 21 metrów szerokości.

Podczas pierwszej wojny światowej statki ze Szczecina wystąpiły w całkiem nowej roli. „Kaiser Wilhelm Der Grosse” w sierpniu 1914 roku został przekształcony w krążownik pomocniczy. Przemalowany na kolor czarno-szary jako rajder miał grasować na morskich liniach komunikacyjnych wroga. Statek wyposażono w sześć dział kalibru 105 mm, działka 37 mm i dwie wyrzutnie
torped. Pod dowództwem kapitana Reymanna, krążownik zatopił trzy statki: Tubal Kain, Kaipara i Nyanza, ale po wzięciu ich załóg na pokład Kaisera. W rejsie na południowy Atlantyk, Kaiser Wilhelm der Grosse napotkał dwie jednostki pasażerskie: Galicję i Arlanza. Kapitan Reymann chciał zatopić obie jednostki, jednak odkrył że na pokładzie znajduje się wiele kobiet z dziećmi.

Wobec tego pozwolił odpłynąć . Wkrótce rajder zbliżył się do zachodniego wybrzeża Afryki, gdzie chciał pobrać węgiel. Zatrzymał się w Rio de Oro, kolonii hiszpańskiej (obecna Sahara Zachodnia). Bunkrowanie trwało 26 sierpnia, kiedy nagle pojawił się brytyjski krążownik HMS Highflyer (krążownik pancernopokładowy z 1898 roku, uzbrojony w 11 dział 152 mm i dwie wyrzutnie torped, prędkość 20 węzłów). Kapitan Reymann szybko przygotował statek i załogę do boju. Zacięta walka, została przerwana po tym jak Niemcom skończyła się amunicja. Załoga nie widząc szans w walce porzuciła jednostkę, która zatonęła od eksplozji dynamitu - jak utrzymywali Niemcy, albo od ognia dział krążownika - jak utrzymywała brytyjska admiralicja.

Dane techniczne:

• Liczba członków załogi488
• Liczba pasażerów1506
• Długość całkowita (L)200,1 m
• Szerokość (B)20,1 m
• Pojemność brutto14 349 GT
• Liczba śrub napędowych2
• Prędkość maks.22,5 w.