Już w sobotę w Szczecinie: wspólne sadzenie lasu w trzech puszczach

- O to, aby każdy czuł się dobrze w podszczecińskich lasach dbamy na co dzień my – leśnicy z trzech nadleśnictw – Gryfina, Trzebieży i Klinisk, okalających Szczecin - zaczyna Jolanta Gaczyńska z Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Szczecinie. - Pielęgnujemy, chronimy, dbamy o zapasy drewna dla wszystkich i miejsca, w których można odpocząć. Jak co roku wiosną na dziesiątkach hektarów w trzech puszczach sadzimy również około 2 milionów młodych drzew. Dla przyszłych pokoleń i dla leśnych stworzeń. Od tego się wszystko zaczyna. Nie da się ukryć, że drewno jest z lasu, a każdy jego metr zaczyna życie jako mała sadzonka. Poprzednie pokolenia leśników zadbały o nas i o to, aby drewna nie brakowało dziś nikomu. Teraz my dbamy o tych którzy za kilka dekad też będą chcieli cieszyć się jego pięknem. Wszak to surowiec od wieków niezastąpiony w setkach dziedzin życia. Drzewa i drewno to miejsce życia dla niezliczonej ilości zwierząt, grzybów i roślin. O tym też pamiętamy dzieląc leśne zasoby.

Już 13 kwietnia w Puszczy Bukowej, Goleniowskiej i Wkrzańskiej leśnicy chcą, jak co roku wspólnie ze szczecinianami posadzić młode pokolenia lasu.

- Opowiemy przy okazji jak na co dzień dbamy o to, by młody las zdrowo rósł, wyjaśnimy dlaczego budujemy w lesie płoty, sosnę sadzimy w jamkę, a buka szpadlem. Podpowiemy dlaczego sosna to królowa Puszczy Wkrzańskiej i Goleniowskiej, a buk rządzi niepodzielnie w Puszczy Bukowej. Zdradzimy również ile metrów „drewna” wspólnie posadzimy i jak podzielimy się nim z leśnymi stworzeniami i naszymi wnukami. Opowiemy również o tym, jak to się dzieje, że młode drzewka mają zdolność do intensywniejszego pochłaniania szkodliwych substancji krążących w powietrzu. To naturalni pochłaniacze smogu - dodaje pani Jolanta.

13. kwietnia w Puszczy Bukowej

Tutaj posadzony zostanie buk zwyczajny. Nie ma wielu miejsc w puszczy, w których trzeba to robić. Na przeważającym obszarze odnawia się ona bowiem naturalnie - poprzez opadanie nasion i późniejszy bujny wzrost młodych pokoleń lasu. Na przestrzeni wielu lat odsłania się je, usuwając stopniowo górujące nad nimi drzewa rodzicielskie. W ten sposób dopuszcza się powoli światło do dna lasu. Taki sposób postępowania wynika z wymagań gatunkowych buka, który nie lubi zbyt intensywnego nasłonecznienia. Sztuczne odnowienie lasu prowadzone jest w puszczy tam, gdzie nie jest możliwe odnowienie naturalne (np. tam, gdzie nie udał się samosiew, albo konieczna jest przebudowa (zamiana) drzewostanów iglastych na liściaste).

13. kwietnia w Puszczy Goleniowskiej

Sosna zwyczajna w przeciwieństwie do buka zwyczajnego, sadzonego tego dnia w Puszczy Bukowej jest sadzona na większych powierzchniach, na których uprzednio pozyskano dojrzałe drzewa. Jest to przestrzeń otwarta, bo sosna jest gatunkiem światłożądnym i nie lubi rosnąć w cieniu górujących nad nią drzew.

13. kwietnia w Puszczy Wkrzańskiej

- Tutaj sadzimy sosnę oraz dęby. Młode dębowe drzewka grodzimy „leśnymi płotami”. Po co? Rozpięte na drewnianych słupkach metalowe siatki to jeden z elementów ochrony lasu - zauważa Jolanta Gaczyńska. - A ściślej mówiąc ochrony młodych drzewek przed żarłoczną zwierzyną (jelenie, sarny). Grodzenia (bo tak fachowo nazywa się „ leśne płoty”) instaluje się wszędzie tam, gdzie wprowadzane są atrakcyjne dla zwierzyny leśnej gatunki drzew – odmienne od tych które rosną wokół. Przykładowo – dęby w drzewostanach sosnowych lub bukowych. Gatunki takie stanowią ciekawą odmianę w codziennym menu zwierząt, które z rozkoszą posilają się soczystymi smakołykami. Aby temu zapobiec gatunki takie sadzi się na tak zwanych gniazdach i chroni ogrodzeniami do momentu, aż będą na tyle duże, że nie zagrożą im leśne żarłoki. Później ogrodzenia demontuje się i wykorzystuje w innym miejscu w lesie.