Jak zlikwidować przeciek w sadzawce

Zanim przystąpimy do uszczelniania, należy oczyścić ściany oraz dno zbiornika z brudu, luźnych fragmentów i ewentualnie słabo trzymającej się farby. W przypadku widocznych spękań na powierzchni ścian bocznych i dna, trzeba te powierzchnie naprawić i wzmocnić. Spękania poszerzamy i naprawiamy szybko twardniejącą zaprawą do naprawy podłoży betonowych Atlas Ten 10. Najpierw ubytki pokrywamy warstwą kontaktową, którą stanowi masa przygotowana w proporcjach: 1 kg zaprawy Atlas Ten 10 + 180 ml wody + 90 ml Emulsji Elastycznej Atlas. Po dokładnym wymieszaniu składników, masę kontaktową nanosimy na wilgotne podłoże.

Wymieszaną zaprawę nakładamy na mokrą warstwę kontaktową (mokre na mokre). Zalecana grubość jednej warstwy powinna wynosić od 5 do 30 mm, dlatego w przypadku głębokiego ubytku należy go wypełniać "na raty", w kilku warstwach. Ubytek dokładnie wypełniamy zaprawą Atlas Ten 10, mocno dociskając ją do podłoża, a następnie wyrównujemy powierzchnię świeżo nałożonej masy do poziomu istniejącej powierzchni.

W przypadku, gdy ściany i dno zbiornika są gładkie lub pomalowane dobrze trzymającą się farbą, dla zwiększenia przyczepności materiałów uszczelniających przemalujmy ją podkładem Atlas Cerplast. Zawartość kruszywa w podkładzie nadaje gruntowanej powierzchni chropowatość, która ułatwia układanie kolejnych warstw.

W innych przypadkach, całość należy zagruntować emulsją Atlas Uni-Grunt, która dzięki dużej zdolności penetracji, wnika silnie w głąb podłoża powodując jego wzmocnienie i ujednorodnienie parametrów całej gruntowanej powierzchni.
Po upewnieniu się, że podłoże jest stabilne, możemy zabrać się do uszczelniania. Potrzebna nam będzie do tego wodoszczelna, elastyczna zaprawa cementowa Atlas Woder S, wodoszczelna folia elastyczna w masie Atlas Woder E, systemowe taśmy, narożniki oraz pierścienie uszczelniające w przypadku występowania w zbiorniku kratek ściekowych lub przejść rur instalacyjnych.
Prace rozpoczynamy od uszczelnienia wszystkich naroży wewnętrznych zbiornika i ewentualnych drobnych pęknięć podłoża.

W tym celu, folię elastyczną Woder E nanosimy gładką pacą stalową na podłoże w narożnikach oraz wzdłuż naprawionych wcześniej spękań. Następnie wtapiamy taśmy uszczelniające w świeżo rozprowadzoną warstwę folii, a w narożnikach specjalne narożniki uszczelniające. Taśmy i narożniki służą do elastycznego i wodoszczelnego zabezpieczania styku dwóch ścian, ściany z podłogą oraz narożników (styku ścian i dna zbiornika). W przypadku występowania w zbiorniku kratek ściekowych lub przejść rur instalacyjnych, miejsca te należy zaizolować, stosując specjalne systemowe pierścienie uszczelniające.

Następnie całą powierzchnię uszczelniamy, nanosząc warstwę masy Atlas Woder S. Pierwszą warstwę zawsze nanosimy pędzlem, kolejne zaś przy pomocy pacy stalowej. Do nałożenia drugiej warstwy możemy przystąpić dopiero w momencie, kiedy pierwsza już stwardniała, ale pozostaje jeszcze wilgotna. W przypadku zbiorników wodnych zaleca się nałożenie zaprawy na grubość 3 mm - jej zużycie wyniesie wtedy około 4,5 kg/m². Powierzchnie uszczelnione należy chronić przez około 3 dni przed wodą pod ciśnieniem.

Warstwa uszczelniająca nie może pozostać ostateczną warstwą w zbiorniku, gdyż powstałą po związaniu powłokę należy chronić przed uszkodzeniami. Można wykończyć ją, nanosząc tynk, malując farbą przeciwwodną Izohan, dostępną w dwóch odcieniach koloru niebieskiego, lub układając płytki mrozoodporne.
Decydując się na płytki, należy pamiętać, że zaprawa do ich przyklejenia powinna być nie tylko mrozoodporna, ale i wodoodporna, a ponadto powinna charakteryzować się zwiększoną elastycznością i przyczepnością. Może to być zatem Atlas Plus, a w przypadku jasnych lub kamiennych płytek Atlas Plus Biały.
Po wyschnięciu kleju (zwykle po 72 godzinach) można przystąpić do wypełniania spoin specjalistyczną Fugą Epoksydową Atlas Artis, która jest odporna na działanie wody i czynniki biologiczne.
EKSPERT RADZI
Grzegorz Wincek
GRUPA ATLAS

Tylko w dużych, naturalnych stawach, gdzie życie jest urozmaicone, powstaje naturalna równowaga biologiczna. Aby w niewielkiej ogrodowej sadzawce obudziło się życie, konieczna jest nasza ingerencja. Pomogą nam w tym specjalne urządzenia - filtry, pompy i skimmery - dostępne na rynku.

Pompa umieszczona na dnie zbiornika będzie kierować wodę do filtra. Powinna ona przechodzić przez filtr przynajmniej raz na 10 godzin, a im mniejszy i płytszy staw, tym częściej. Większość nowoczesnych filtrów ma lampy UV, których promienie niszczą glony i mikroorganizmy chorobotwórcze. Jeżeli sadzawka otoczona jest wysokimi roślinami, przyda się skimmer, który posłuży do zbierania zanieczyszczeń z powierzchni wody.