Historia ul. Kolumba, co tętniła produkcją alkoholi i drożdży

Kompleks wzniesiono w stylu charakterystycznym dla budowli przemysłowych i użyteczności publicznej. Ten styl charakteryzowały proste bryły oraz ceglane lica budynków, tylko ze skromnym detalem. Od tego kanonu odbiega jedynie budynek dla administracji oraz stacja transformatorowa. Powstały one już w latach dwudziestych ubiegłego wieku. Po drugiej wojnie kompleks spełniał swoją pierwotną rolę. W sąsiedztwo wprowadziła się również szkoła zawodowa. W 1990 zajezdnia miała być częściowo rozebrana. Z takim wnioskiem wystąpiło Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Komunikacji Miejskiej. Jednak z planów nic nie wyszło, z korzyścią dla miłośników dawnego Szczecina. Trzy lata później zarząd miasta przekazał zabudowania zajezdni Szczecińskiemu Centrum Przedsiębiorczości. Swoją siedzibę znalazł tu także Szczeciński Park Naukowo - Technologiczny.

Liderzy rynku drożdży

Kolejne budynki przy ulicy Kolumba przypominają jednak, że ten rejon miasta był związany przede wszystkim z przemysłem browarnianym i spirytusowym. Do wybuchu wojny w 1914 roku w mieście było osiem firm zajmujących się wytwarzaniem tych dóbr. Jedną z największych i najstarszych była firma Ferdynand Rückfort Nachtfolger A. G., założona jeszcze w 1742 roku. Kolejnym liderem wśród producentów drożdży była firma F.Crepina. Trzeci z najbardziej znanych zakładów w branży należał do C.Lefevera. Ta trójka firm wspólnie pokrywała około 1/5 zapotrzebowanie na drożdże w Rzeszy. Po pierwszej wojnie połączyły one swe siły w ramach Stowarzyszenia Wschodnioniemieckich Producentów Drożdży w Szczecinie.

Tuż za zajezdnią pod numerem 81- 83 możemy oglądać zabudowania po dawnej firmy C. Lefevera. Obecna zabudowa pochodzi głównie z lat 1900 - 1910. Jednak firma związana jest z tym miejscem znacznie wcześniej. Zakład przy Kolumba pojawia się w archiwaliach już od maja 1899 roku, kiedy to właściciel podejmuje prace nad rozbudową firmy. Efekt widać już wkrótce, gdy powstają budynki fabryczne wraz z magazynami. W latach międzywojennych dochodzi do częstych zmian właścicieli. W 1944 roku zespół fabryczny poniósł straty. Jedna z bomb trafiła w budynek mieszkalny znajdujący się w kompleksie. Powojenne losy kompleksu są związane z Centralą Ogrodniczą.