Ciekawostki językowe, które cię zaskoczą. Co kiedyś znaczyło słowo „kobieta” i... „maciora”? 21 lutego jest Dzień Języka Ojczystego

Bardzo ważne jest pokazywanie, jak różnorodny i niezwykły jest język polski, a tym samym zwiększanie świadomości językowej Polaków. O tym, że nie należy używać „bynajmniej” zamiast „przynajmniej” i mówić „wydaje się być” wie już niemal każdy bardziej świadomy użytkownik języka.

Historia języka polskiego otwiera przed nami opowieści o naszej przeszłości. Nie da się bowiem mówić o pochodzeniu nazwisk, bez wspomnienia o czasach, w których powstawały (XV-XVI w.). Warto dowiedzieć się, dlaczego nasze miasto lub wieś nazywa się właśnie tak, a nie inaczej.

Poniżej przedstawiamy 7 rzeczy, których być może nie wiedzieliście o współczesnych i dawnych wyrazach, nazwiskach czy nazwach miejscowości. Jakie jest pochodzenie polskich nazwisk? Dlaczego żona pana o nazwisku Kowal to Kowalowa, a ich córka – Kowalówna? Sprawdźcie:

A oto opinie ekspertów na temat przytoczonych ciekawostek językowych:

– Z zapisem y jako ścieśnionego -|e| w końcówce -ej mamy prawdopodobnie do czynienia w czwartej zwrotce polskiego hymnu narodowego: Już tam ojciec do swej Basi mówi zapłakany… . Jest niemal pewne, że forma zapłakany nie odnosi się do rzeczownika męskiego ojciec, lecz do nazwy żeńskiej Basia – ojciec mówił do zapłakanej Basi – tłumaczyła prof. Katarzyna Kłosińska w Poradni Językowej PWN.

– Najbardziej znany polski etymolog Aleksander Brückner (pierwodruk słownika w roku 1927) wywodzi kobietę od koby ‘kobyły’ albo od kobu ‘chlewu’ i przypisuje temu słowu znaczenie bardzo obraźliwe: niemoralne myśli i czyny, także nierząd. Tym samym tropem idzie Andrzej Bańkowski (2000). Franciszek Sławski (1952-1982), a za nim Krystyna Długosz-Kurczabowa (2008) proponowali etymologię rodzimą od psł. *kobь ‘wróżba z lotu ptaków’ i *vĕta ‘wróżka’, ale dopuszczali też inne obce źródła – starowysokoniem. gambetta ‘nałożnica’ czy nawet fińskie kabe lub estońskie kave ‘kobieta’ – tłumaczył prof. Marek Łaziński.