Bez pracy i nadziei

Pod koniec tego roku sytuacja może stać jeszcze bardziej dramatyczna, bo GUS ostrzega przed dalszym pogorszeniem się sytuacji na rynku pracy.
Problem ze znalezieniem pracy mają wszyscy. Niezależnie od wieku, wykształcenia i doświadczenia zawodowego. Dotyka ono nawet ludzi z tak zwanej górnej półki.
- Nawet menagerowie czują na plecach oddech kryzysu - mówi Jolanta Bogutyn-Przybyszewska, z Biura Doradztwa personalnego "UniKadr" w Szczecinie. - Zgłaszają się do nas ludzie zajmujący do niedawna eksponowane stanowiska lecz nie możemy im nic zaproponować. Trafiają do nas nawet pracownicy z firm redukujących swój personel w Gdańsku a nawet Warszawie.
W Szczecinie zarejestrowanych jest 26 tysięcy bezrobotnych. Najliczniejszą grupę stanowią młodzi ludzie w wieku 18-24 lat. Aby powstawały nowe miejsca pracy wzrost gospodarczy powinien wynosić 4-5 proc. Obecnie sięga on 1 procenta. W konsekwencji w ciągu ostatnich sześciu miesięcy liczba ofert zatrudnienia spadła trzykrotnie z 3523 do 1140.
W Zachodniopomorskiem najgorsza sytuacja na rynku pracy panuje w powiecie świdwińskim, gdzie stopa bezrobocia osiąga prawie 38 procent.
- Ludzie żyją z dodatków mieszkaniowych, zasiłków rodzinnych i pielęgnacyjnych. Tylko co czwarty zarejestrowany bezrobotny otrzymuje zasiłek. - mówi Zbigniew Chlebowski, kierownik Powiatowego Urzędu Pracy w Świdwinie. - Z większych państwowych zakładów pracy w Świdwinie nie pozostał ani jeden. Prace zapewnia jeszcze uzdrowisko Połczyn, policja, szkolnictwo, szpital, urzędy administracji państwowej i nieliczne prywatne firmy. Liczba bezrobotnych, odliczając ludzi zatrudnionych w gospodarstwach rodzinnych, prawie zrównała się z liczbą zatrudnionych.
Niemal równie dramatyczna sytuacja panuje w powiatach: drawskim, białogardzkim, sławieńskim, szczecineckim, choszczeńskim i koszalińskim. Wszędzie tam stopa bezrobocia przekroczyła już 30 procent. Eksperci alarmują, że sytuacja na rynku pracy będzie jeszcze się pogarszać. Pod koniec tego roku liczba bezrobotnych w Zachodniopomorskiem z pewnością przekroczy 180 tysięcy.

Największym problemem są ogromne koszty stworzenia każdego nowego miejsca pracy. Wiąże się z tym bezpośrednio bardzo skostniałe prawo pracy, stawiające na pierwszym miejscu prawa pracownika. Przy zmiennej koniunkturze wymagającej elastycznego dostosowania produkcji, zakład nie może zwolnić zbędnych chwilowo ludzi. Stąd obawa przed ich przyjmowaniem i tworzeniem nowych miejsc pracy. Osobnym problemem jest niestabilność norm prawnych i finansowych. Dlatego podejmując działalność gospodarczą, nikt nie ma pewności jaki będzie jej wynik pod koniec roku.

Nikt nie chce powiedzieć tego głośno, ale nasza gospodarka tkwi w kryzysie ekonomicznym. Ludzie ograniczają zakupy lub w ogóle rezygnują z niektórych produktów. Przykładem może być sytuacja w produkcji kurcząt, gdzie odnotowano 20-procentowy wzrost podaży. Niestety, nie idzie za tym ich sprzedaż. Aby utrzymać się na rynku oferujemy je poniżej kosztów produkcji. Tymczasem miejsca pracy tworzy się aby zwiększyć produkcję. Zanim pojawią się nowe miejsca pracy, musi nastąpić ożywienie gospodarcze.

Rząd za swój główny cel obrał walkę z bezrobociem. Chce to osiągnąć między innymi poprzez zwiększenie limitów z działalności gospodarczej, wprowadzenie prostszych deklaracji. Mają zajść zmiany w systemie ubezpieczeń społecznych i zdrowotnych. Mówi się o obniżeniu kosztów pracy, znowelizowanie zasad zatrudniania i zwalniania pracowników. Opracowano program który ma ułatwić zatrudnienie absolwentów.