Bartosz Konitz: Dobrze się czułem w Szczecinie

Co słychać u Bartosza Konitza?

Jestem w trakcie rehabilitacji po kontuzji barku w ręce rzucającej. Do pełnych treningów powinienem wrócić w lipcu. Już w okresie gry w Pogoni ten bark mi dokuczał, ale zdaniem lekarzy nie było sensu go operować. Kontuzję miałem zaleczyć drobną rehabilitacją i ćwiczeniami, ale to do końca się nie udało. Raz czułem się lepiej, raz gorzej. Trzy dni po powrocie z mistrzostw Europy zderzyłem się na treningu z naszym kołowym. Poczułem ból i okazało się, że bark „poszedł” mi do końca. Jedyne pocieszenie jest takie, że jak dobrze się wyleczę, to już nie będę miał z tym problemów, bark będzie jak nowy.

Jak przyjęli cię kibice w Płocku? W końcu kilka lat grałeś w Kielcach...

Obawiałem się trochę reakcji kibiców, ale nie odczułem z ich strony negatywnych emocji. Z tymi, którzy podchodzą po meczach pogadać, przybić piątkę, mam bardzo dobry kontakt.

W Pogoni byłeś gwiazdą, w Wiśle jesteś tylko jednym z kilku...

Z aklimatyzacją nie miałem problemu. Większość chłopaków z nam z parkietów Superligi. Od razu grupa dobrze mnie przyjęła. Nie jestem jednak zadowolony ze swojej dyspozycji. Po dwóch poprzednich udanych sezonach w Pogoni chciałem dalej być na fali. Niestety, ręka nie była w stu procentach sprawna i to na pewno przeszkadzało mi w pokazaniu pełni umiejętności.

Do kiedy obowiązuje twój kontrakt z Wisłą?

Do końca tego sezonu. Wkrótce zacznę rozmowy w sprawie jego przedłużenia. Problemem jest nie tylko moja kontuzja, ale też pierwsza część sezonu w moim wykonaniu. Zdaję sobie sprawę, że nie grałem dobrze, a to na pewno komplikuje wszelkie rozmowy na temat pozostania w Płocku.

Od nowego sezonu trenerem Wisły będzie Piotr Przybecki, z którym pracowałeś i dobrze dogadywałeś się w Pogoni.

Nie wiem, czy to będzie miało jakiś wpływ w mojej sprawie. Na pewno nowy trener będzie miał swoją wizję zespołu i możliwość sprowadzenia oraz dobrania zawodników do swojej koncepcji. Nie liczę na to, że będę szczególnie potraktowany ze względu na to, że znamy się z Pogoni.

W styczniu spełniło się twoje marzenie: zagrałeś w reprezentacji Polski, na dodatek w mistrzostwach Europy!

Na dodatek wystąpiłem w imprezie organizowanej w naszym kraju. Nie miałem problemu, aby odnaleźć się w szatni, ale grałem na środku rozegrania, do czego nie jestem przyzwyczajony. Pojawił się problem ze zgraniem. Każdy z nas dostał swoją szansę w sparingach. Nie liczyłem na wielkie granie w trakcie mistrzostw. Cierpliwie czekałem na swoją szansę, bo trener nie widział mnie w pierwszym składzie. Wielkim przeżyciem był wygrany mecz z Francją. To rywale byli wielkim faworytem, a tymczasem pokonaliśmy ich i na dodatek w stylu, który zadziwił świat piłki ręcznej. Szkoda, że później coś w naszej grze się posypało...

Jesteś wyłączony z gry na kilka miesięcy, a reprezentacja, już z nowym selekcjonerem, będzie walczyć o igrzyska. Nie boisz się, że wypadniesz z obiegu?

Pół roku to bardzo dużo czasu. Trener Talant Dujszebajew wdroży swoje pomysły, a ja będę musiał poczekać, aby zobaczyć, czy widzi mnie w swoich planach. Jednak w tym momencie dla mnie najważniejsze jest zdrowie. Jak wrócę w stu procentach do zdrowia, to pomyślimy o kadrze.

Śledzisz to, co dzieje się w Pogoni Szczecin?

Oczywiście. Mam kontakt z Rafałem Białym, dobrze znam też nowego trenera, Antoniego Pareckiego. Niestety, odejście kilku zawodników spowodowało, że Pogoń teraz jest w dole tabeli. Na pewno wpływ na to ma sytuacja finansowa klubu. Mam jednak nadzieję, że zespół wskoczy do ósemki i zrobi się spokojniej. Walka w grupie spadkowej to zawsze są nerwy, a wtedy można przegrać z każdym. Bez kontuzjowanego Pawła Krupy Pogoń ma sześciu-siedmiu zawodników na poziomie Superligi. Liderzy nie pociągną zespołu przez cały mecz, gdy nie ma zmienników. To jest największy problem tej drużyny. Chociaż zaczęło się bardzo dobrze – od remisu z Vive Tauron Kielce. Pamiętam, że chyba dwa lata temu też graliśmy z tym rywalem w pierwszej kolejce i byliśmy blisko remisu. Pogoń, dzięki temu rezultatowi, na krótko złapała wiatr w żagle i zdobyła kilka punktów.

Przyjedziesz na środowy mecz do Szczecina?

Niestety nie. Siedzę w z ręką w temblaku, nie mogę się ruszać. Nawet nie chodzę na treningi, dwa razy w tygodniu mogę pojeździć na rowerku stacjonarnym.

Nie wykluczasz, że jeszcze kiedyś zagrasz w Pogoni?

Jeśli będę mógł zostać w Płocku, to na pewno zostanę. Jeśli nie, to będę szukał nowego klubu. Szczecin? Dobrze się tu czułem, moja rodzina też, ale Pogoń dotąd nie załatwiła ze mną bardzo wielu spraw....